1821

Οι Έλληνες βομβαρδίζουν το κάστρο της Ναυπάκτου από στεριά και θάλασσα.

 

1821

Επαναστατεί το Ξηρόμερο υπό τον Γεώργιο Βαρνακιώτη.

 

1825

Φθάνει εις το Ναύπλιο η πρώτη δόση από το δεύτερο αγγλικό δάνειο.

 

1834

Ο Θ. Κολοκοτρώνης καταδικάζεται εις θάνατο από δικαστήριο της αντιβασιλείας, παρά την αντίδραση των Τερτσέτη και Πολυζωίδη.

 

Τα πολιτικά πάθη είχαν οξυνθεί σε βαθμό βρασμού. Έτσι, ήλθε ως λύση στο πολιτικό μας πρόβλημα ένας 18χρονος βασιλέας από τη Βαυαρία, ο Όθων Α’, της φιλοκαλλιτεχνικής οικογένειας των Βιττελσβάχων. Ο Κολοκοτρώνης, χολωμένος από τις εξελίξεις και προσκολλημένος στη φιλορωσική του γραμμή, φαίνεται πως εξέφρασε τη δυσαρέσκεια του στους παλιούς συνεργάτες του, κυρίως για τον τρόπο με τον οποίο η αντιβασιλεία, μια τριμελής επιτροπή Βαυαρών, ασκούσε την εξουσία. Διατυπώθηκε εις βάρος του κατηγορία ότι συνωμοτούσε εναντίον του βασιλιά και της αντιβασιλείας και συνελήφθη στις 7 Σεπτεμβρίου 1833. Φυλακίστηκε στο Ίτς Καλέ (Ακροναυπλία) και στις 30 Απριλίου 1834 προσήχθη σε δίκη με τον Δημ. Πλαπούτα. Κατήγορος ο Εδ. Μάσσον. Στις 25 Μαΐου εκδόθηκε η απόφαση: Καταδίκη εἰς θάνατον! Την απόφαση, όμως, παρά την ασκηθείσα πίεση και βία, αρνήθηκαν να υπογράψουν ο πρόεδρος του Δικαστηρίου Αναστ. Πολυζωίδης (από το Μελένικο των Σερρών) και ο Ζακύνθιος ποιητής, τώρα και δικαστής και αργότερα απομνημονευματογράφος του, Γ. Τερτσέτης. Κατόπιν αυτού η ποινή δεν εξετελέσθη. Μετριάστηκε σε 20 χρόνια. Όταν το έμαθε αυτό ο Γέρος είπε με χιουμοριστική διάθεση που τον διέκρινε πάντοτε: «θα γελάσω τόν βασιλέα, δέν θά ζήσω τόσο» («Ἀπομνημονεύματα», σ. 226). Επί 11 μήνες έζησε φυλακισμένος στο Παλαμήδι – μέσα σ’ ένα βαθύ μπουντρούμι. Όταν στις 27 Μαΐου 1835 ενηλικιώθηκε ο Όθων, έδωσε χάρη στον Κολοκοτρώνη και στον Πλαπούτα.