1912 Η ιστορική ναυμαχία της Έλλης κατά την οποία ο Ελληνικός στόλος υπό τον ναύαρχο Παύλο Κουντουριώτη καταναυμαχεί τον Τουρκικό.

1940 Ο ελληνικός στρατός καταλαμβάνει το Αργυρόκαστρον.

1944 Αρχίζουν τα λεγόμενα Δεκεμβριανά. Στην πρωτεύουσα γίνονται συγκρούσεις μεταξύ τμημάτων του ΕΛΑΣ και της Αστυνομίας. Αρχίζει η ηρωική αντίστασις του Συντάγματος Χωροφυλακής Μακρυγιάννη.

1820: Ο Αναγνωσταράς, παλαιός κλέφτης του Μοριά και επιδέξιος προπαγανδιστής της φιλικής ‘’κατηχούσε’’ γράφει ο Φωτάκος ‘’παίζοντας επιδεξίως το ‘’πουζούκι’’, δηλαδή το μπουζούκι του’’ έδωσε μια παραμορφωτική εικόνα των στρατιωτικών δυνάμεων Ελλήνων και Τούρκων στην Πελοπόννησο. Τους Τούρκους ενόπλους υπολόγισε σε 10.000, ενώ τους Έλληνες μαχητές σε 105.000, δύναμη που εκείνη τη στιγμή δεν μπορούσε να παρατάξει ούτε η Αυστροουγγαρία. Για τη λήψη οριστικών αποφάσεων ο Υψηλάντης συγκάλεσε, στις 20 Οκτωβρίου 1820, τη σύσκεψη του Ισμαηλίου, πόλης της Ρουμανίας, στην περιοχή της Βεσσαραβίας, σε απόσταση περίπου 90χλμ από τη Βράιλα. Τότε η πόλη ουσιαστικά ελεγχόταν οικονομικά από τους Έλληνες. Εκεί, λοιπόν, στο Ισμαήλι έγιναν έντονες συζητήσεις. Συμμετείχαν σ’ αυτή ο Παπαφλέσσας, ο Περραιβός, που είχε αναπτύξει έντονη δράση μεταξύ των Σουλιωτών και ο Έλληνας αρχηγός του ρωσικού στολισκου στο Δούναβη Εμμ. Παπαδόπουλος, που μόλις είχε επανακάμψει από την Ελλάδα. Όλοι ήσαν σύμφωνοι ότι το κίνημα πρέπει να επισπευθεί για να μην προδοθεί και όλοι σχεδόν ήσαν υπέρ της ιδέας η Επανάσταση να ξεκινήσει από το Μοριά.