1824 Ο ελληνικός στόλος ναυμαχεί με τον τουρκικό έξω από τη Χίο και τον νικά.

1828 Οι Έλληνες, υπό τον Κίτσο Τζαβέλλα και τους Χρ. Φωτομάρα και Πανομάρα νικούν τους Τούρκους στην μάχη της Οξυάς.

1821: Το πένθος για τον χαμό του γιού της Γιάννη Γιάννουζα, ατσάλωσε περισσότερο την Μπουμπουλίνα. Απτόητη συμμετείχε στον αποκλεισμό της Μονεμβασιάς και στην πολιορκία της Τριπολιτσάς. Η παρουσία της γέμιζε ενθουσιασμό τα παλληκάρια. Όταν έπεσε η πόλη στα χέρια των Ελλήνων στις 23 Σεπτεμβρίου 1821, η Μπουμπουλίνα τιμής ένεκεν μπήκε στην πόλη σε λευκό άλογο, πλαισιωμένη από τον Πλαπούτα και τον Κολοκοτρώνη. Σε αυτήν ανατέθηκε η φύλαξη του χαρεμιού του Χουρσίτ. Όσο για τις διαρπαγές, πρέπει να σημειωθεί τούτο: δεν υπήρχε οργανωμένος τακτικός στρατός, ούτε φυσικά επιμελητεία. Κάθε καπετάνιος, όφειλε να συντηρεί τα παλληκάρια του ιδίοις εξόδοις. Τα λάφυρα ήταν το προσφορώτερο μέσο, για να συντηρηθεί ο επαναστατικός στρατός. Ο καλοπροαίρετος ιστορικός πρέπει να βλέπει, όσον αφορά στη Μπουμπουλίνα, τούτο το απλό: τί κόστιζε ημερησίως στην ίδια μόνον το πλοίο ‘’Αγαμέμνων’’ για τη συντήρησή του; Ασφαλώς, η Μπουμπουλίνα αλλά και ο Κολοκοτρώνης φρόντισαν να εξασφαλίσουν ένα σεβαστό μέρος των λαφύρων. Αλλά αυτό έκαναν τότε οι πάντες, δεν υπήρχε άλλος τρόπος για να συντηρηθούν.