1821

Ο Ιάκωβος Τοπάζης κατακαίει τουρκική γαλέτα κοντά στη Χίο.

 

1823

Εκτεταμένες εκκαθαριστικές επιχειρήσεις του Μεχμέτ Ρεσίτ Κιουταχή πασά στα Λεχώνια του Βόλου.

 

1827

Η Γ’ εθνοσυνέλευση ψηφίζει το «Πολιτικόν Σύνταγμα τῆς Ἑλλάδος».

 

1925

Η Κύπρος γίνεται βρετανική αποικία.

 

Κριτική του ρόλου της Εκκλησίας. Είναι εύκολο να κατηγορείς, δύσκολο είναι να κατανοείς. Έτσι, πολλοί νεότεροι κριτικοί, εμφορούμενοι από το αντικληρικιστικό πνεύμα, που με τον Διαφωτισμό επικράτησε στη Δύση, κρίνουν τον ρόλο της Εκκλησίας στα χρόνια της Τουρκοκρατίας, με τα κριτήρια του Διαφωτισμού, ωσάν η ελληνική εκκλησία να είχε την ελευθερία και τα προνόμια της Καθολικής, που ήταν εξουσία επί αιώνες ανώτερη από την κοσμική. Αλλά και στην περίπτωση αυτή, γίνεται λάθος αναλογίας. Στη Δύση κύριος στόχος των Διαφωτιστών ήταν η καθολική εκκλησία, η οποία ήταν αντίθετη στην πνευματική και εθνική αφύπνιση των λαών και στη διαμόρφωση – συγκρότηση εθνικών γλωσσών και κρατών. Οι λαοί της Δύσης όφειλαν την «καθ’ ἒκαστον» ομοιογένεια τους σε όρους κοινωνικό – πολιτικούς, μερικώς σε πνευματικούς, πάντως όχι σε θρησκευτικούς, όσο κι αν η θρησκεία αποτελούσε για όλη την Ευρώπη, φυσικά και για τη Δύση, κοινό πνευματικό υπόβαθρο.