1821 Οι Έλληνες καταλαμβάνουν το μεγαλύτερο μέρος των Πατρών και αναγκάζουν τους Τούρκους να κλεισθούν στο φρούριο.

1822 Μάχη στο Κεφαλόβρυσο Αιτωλίας μεταξύ Τούρκων και Ελλήνων, οι οποίοι υποχωρούν στα βουνά.

1827 Η Πύλη μαθαίνει την καταστροφή του στόλου της εις το Ναυαρίνο, διαμαρτύρεται προς τις μεγάλες δυνάμεις και απειλεί με σφαγές τους Έλληνες.

1824: ΕΜΦΥΛΙΟΣ: Ο πόλεμος έπαιρνε διαστάσεις. Οι Πελοποννήσιοι πρόκριτοι που παραμερίστηκαν από την τριάδα Κουντουριώτη-Μαυροκορδάτου-Κωλέττη, προσεταιρίστηκαν τον παλαιό εχθρό τους τον Κολοκοτρώνη, που άρχισε σταδιακά να μπαίνει στο μακάβριο χορό του εμφυλίου. Κατά πρώτον, έστειλε τον γυιό του Πάνο και τον Κανέλλο Δεληγιάννη προς ενίσχυση των Ντρέδων. Ο Παπαφλέσσας και ο Μακρυγιάννης, ανάμεσα σε δύο μέτωπα, μόλις κατάφεραν να γλυτώσουν. Ξέφυγαν με μύριες δυσκολίες και έφθασαν στην Τριπολιτσά και από εκεί στο Ναύπλιο σε άθλια κατάσταση. Και τότε ο Κωλέττης έπεισε τους Κουντουριώτη-Μαυροκοδράτο, ότι μόνον με Ρουμελιώτες οπλαρχηγούς μπορούν να αντιβγούν στους αντιπάλους τους. Άρχισε λοιπόν η κάθοδος ρουμελιώτικων στρατευμάτων στο Μοριά. Ο αγώνας έχασε τα όποια κοινωνικά χαρακτηριστικά του και προσέλαβε χαρακτήρα τοπικιστικό: Ρούμελη εναντίον Μοριά. Ήδη ο Μακρυγιάννης πολεμούσε από καιρό εναντίον του Μοριά. Και ας μαίνεται στα ‘’Απομνημονεύματά ‘’ του κατά του εμφυλίου. Αυτός μάλιστα έπεισε και τον διστακτικό Γιάννη Γκούρα να κατεβεί με τους άνδρες του στο Μοριά. Βέβαια, για τον πολεμικότατο αλλά φιλοχρήματο και σκληρότατο, Γκούρα προείχαν τα λόγια και οι παροχές του Κωλέττη.