- Πληροφορίες
- Κατηγορία: Σαν σήμερα το 1821
1821
Ο ελληνικός στόλος με ναύαρχο τον Τομπάζη πιάνει έξω από τη Χίο δύο τούρκικα καράβια.
1821
Τέσσερα ελληνικά πλοία βάλλουν αιφνιδιαστικά κατά του φρουρίου της Ίμβρου.
Ο Χατζηαντώνης Βισβίζης μυήθηκε στη Φιλική Εταιρεία στην Πελοπόννησο από τον Άνθιμο Γαζή. Κατά τις παραμονές του Αγώνα (1821) βρισκόταν στην Κωνσταντινούπολη. Το πλοίο του «Καλομοίρα» ήταν ένα μπρίκι με 16 κανόνια και πλήρωμα 140 ανδρών. Ήταν ένα από τα μεγαλύτερα ελληνικά πλοία της εποχής. Το πλοίο αυτό, κατάφορτο από πολεμοφόδια, παρέλαβε τον Σερραίο έμπορο Εμμ. Παπά και τον έφερε στις 23 Μαρτίου στη Χαλκιδική, για να κηρύξει εκεί ο Παπάς της Επανάσταση. Στις αρχές Μαΐου, ο Χατζηαντώνης Βισβίζης επιβιβάζει στην «Καλομοίρα» τη Δόμνα και τα παιδιά τους και φεύγει από την Αίνο. Ενώνεται με τους στολίσκους των Ψαριανών ναυτικών Γιαννίτση και Σκανδάλη, χτυπούν το φρούριο των Γατελούζων στην Αίνο, εξοντώνουν την τουρκική φρουρά και αποσπούν από το φρούριο 24 κανόνια. Ακολούθως διενεργούν επιδρομές σ’ όλο τον κόλπο του Ξηρού και μεταφέρουν στα Ψαρά 70 κανόνια και άφθονα πυρομαχικά, πράγμα που συνέβαλε αποφασιστικά στην οχύρωση του νησιού.
- Πληροφορίες
- Κατηγορία: Σαν σήμερα το 1821
1821
Οι Τούρκοι αποστέλλουν στην Κύπρο ισχυρά στρατεύματα για να εμποδίσουν την εξέγερση.
1837
Αρχίζει η λειτουργία του Πανεπιστημίου Αθηνών με σύνολο 52 φοιτητές.
- Πληροφορίες
- Κατηγορία: Σαν σήμερα το 1821
1821
Οι Τούρκοι πυρπολούν το Γαλάτσι (Γαλάζιο) στις παραδουνάβιες ηγεμονίες και σφάζουν τους Χριστιανούς κατοίκους.
1829
Οι Τούρκοι παραδίδουν το Αιτωλικό εις τους Έλληνες που το πολιορκούν με αρχηγό τον Βαρνακιώτη.
1829
Απελευθερώνεται το Μεσολόγγι από την Τούρκικη κυριαρχία.
1831
Ο Καρατάσος επαναστατεί με το τάγμα του εις την Αίγινα εναντίον του Καποδίστρια.
Αντίθετα στις υπόδουλες περιοχές της Ανατολής «ἡ Ἐκκλησία ἡ ὀρθόδοξη λειτουργεῖ ἀκριβῶς ἀντίστροφα: μέσα στήν τεράστια καί πολυεθνική περιοχή ὃπου ἁπλώνεται ὁ μητροπολιτικός καί παροικιακός Ἑλληνισμός, ἀποτελεί, ἀντικειμενικά τουλάχιστον, δύναμη ἐθνικής συνοχῆς ἐνάντια σ’ ἒναν ἀλλόθρησκο λαό» (Παν. Κονδύλης). Κάποιοι, μάλιστα, από τους λεγομένους «αποδομητές» της ιστορίας προσάπτουν στην εκκλησία την κατηγορία της δουλικότητας και της συνεργασίας με τον κατακτητή. Είναι όμως αφελές να κατηγορείται κάποιος για δουλικότητα, όταν είσαι δούλος! Οι παρανοήσεις είναι συχνές για όσους δεν μπορούν να βιώσουν την κακή και ψυχρή ατμόσφαιρα εκείνων των καιρών. «Ἡ ἀνοχή καί ἡ διαλλακτικότητα (τῆς ἐκκλησίας) δέν μπορεῖ νά ἑρμηνεύεται πάντα ὡς ἒνοχος συμβιβασμοῦ και ἐθελοδουλίας, παρά μόνο στίς περιπτώσεις ἐκεῖνες πού παρατηρεῖται ἐσωτερική ταύτιση μέ τόν κατακτητή» (Γ. Μεταλληνός: «Τουρκοκρατία…», σ. 91). Βέβαια, υπήρξαν κληρικοί και Φαναριώτες που πίστευσαν – αφελώς έστω – στην ιδέα της συνυπάρξεως και οραματίσθηκαν τη δημιουργία ενός «ὀθωμανικοῦ κράτους τοῦ ἑλληνικοῦ ἒθνους», αλλ’ αυτό δεν ήταν προδοτική στάση, ήταν πολιτική σκέψη και πρόταση.