272 π.Χ. Αποθνήσκει ο Πύρρος εις το Άργος.
1822 Το Βουλευτικόν διορίζει στρατηγό της Δυτικής Ελλάδος τον Μάρκο Μπότσαρη.
1823 Αμφίρροπη ναυμαχία του ελληνικού και τουρκικού στόλου εις το ακρωτήριο του Αρτεμισίου.
1828: Όταν έφτασε στην Ελλάδα ως Κυβερνήτης ο Ιω. Καποδίστριας, ο Αναγνωστόπουλος διορίστηκε το 1828 νομάρχης Ηλείας, θέση που εκράτησε ως την εκτέλεση του Κυβερνήτη. Χρημάτισε, ακολούθως, νομάρχης στην Εύβοια και στη Λακωνία και θα έκλεινε την καθ’ όλα λαμπρή του σταδιοδρομία με τη δάφνη της υστεροφημίας, αν δεν εξέδιδε τον άδικο λίβελλο κατά του Ξάνθου. Πάντως, η τότε ελληνική κυβέρνηση, ξεπερνώντας την έντονη αδικία, τίμησε και τους δύο άντρες με τον Χρυσό Σταυρό του Σωτήρος, αναγνωρίζοντας την προσφορά τους. Μετά από λίγο και οι δύο οδηγήθηκαν στον τάφο. Πρώτος ο Ξάνθος το 1852 και δύο χρόνια μετά, το 1854 ο Αναγνωστόπουλος από τη χολέρα, που ενέσκηψε στην Αθήνα λόγω του αποκλεισμού, τον οποίο είχε επιβάλει στον Πειραιά ο αγγλογαλλικός στόλος, ενώ μαινόταν ο Κριμαϊκός πόλεμος ανάμεσα στη Ρωσία και στην Τουρκία στο πλευρό της οποίας μάχονταν οι Αγγλογάλλοι. Παρά τις αντιθέσεις που ανέκυψαν στο τέλος της ζωής τους, ο Ξάνθος και ο Αναγνωστόπουλος είχαν ένα κοινό σημείο: πέθαναν και οι δύο πένητες. Αυτός, άλλωστε είναι και ο μεγάλος έπαινός τους.