Λεπτομέρειες

Κατηγορία: Ιστορικό του Ναού

Θεμελίωση: 12 Ἀπριλίου 1964 Κυριακὴ Δ’ Νηστειῶν.

Τὸ Ἐκκλησιαστικὸ Συμβούλιο ἀποφασίζει (πρ. 39/30-3-1964) «ἡ κατάθεσις τοῦ θεμελίου λίθου τοῦ νέου Ναοῦ νὰ πραγματοποιηθῆ τὴν Κυριακὴν 12ην Ἀπριλίου ἐ.ἔ. καὶ λάβῃ αὔτη πανηγυρικὸν χαρακτῆρα». Πραγματικὰ «εἰς τὴν σημερινὴν τελετὴν τῆς καταθέσεως τοῦ θεμελίου λίθου τοῦ νέου Ναοῦ μας χοροστατοῦντος τοῦ Θεοφιλεστάτου Ἐπισκόπου Κερνίτσης κ.κ. Χρυσοστόμου (τοῦ Μακαριωτάτου Ἀρχιεπισκόπου κωλυομένου) παρέστησαν ἐκτὸς τοῦ ἱερέως τοῦ Ναοῦ μας αἰδεσ. Ἱωάννου Ἀνδριοπούλου, οἱ ἱερεῖς τῶν γειτνιαζόντων ναῶν Ἁγ. Ἀναργύρων Ν. Σμύρνης, Κοιμήσεως Θεοτόκου Ἔδεμ, Ἁγ. Ἀλεξάνδρου Παλ. Φαλήρου, Ἁγ. Νικολάου Καλλιθέας, Ἁγ. Φωτεινῆς Ν. Σμύρνης. Ἐκ μέρους τῆς Κυβερνήσεως ὁ Ὑφυπουργὸς Ἐθνικῆς Παιδείας καὶ Θρησκευμάτων κ. Λουκῆς Ἀκρίτας, ὅστις καὶ κατέθεσεν τὸν θεμέλιον λίθον, ὁ Διευθυντὴς τῶν Τεχνικῶν Ὑπηρεσιῶν τοῦ Ὑπουργείου Παιδείας, βουλευτὲς τῆς Α’ καὶ Β’ περιφερείας Ἀθηνῶν, ὁ κ. Δήμαρχος καὶ τὸ Δημοτικὸν Συμβούλιον Π. Φαλήρου... ἀντιπροσωπεία μαθητῶν τῶν Δημοτικῶν Σχολείων Ἀμφιθέας, ἡ Διοίκηση τοῦ Συνδέσμου Ἀνεγέρσεως... καὶ πλῆθος κόσμου» (πρ. 40/12-4-1964).

 Στὶς 30 Ἰουνίου 1965 ὁλοκληρώθηκε τὸ Α’ στάδιο τῶν ἐργασιῶν καὶ ἀποφασίζεται (πρ. 58/10-7-1965) νὰ ὑποβληθεῖ πρὸς ἔγκριση ἡ σχετικὴ μελέτη, γιὰ νὰ δημοπρατηθεῖ τὸ ἔργο τοῦ Β’ σταδίου περὶ «ἐκτελέσεως ἐργασιῶν ὑπερυψώσεως τοιχοποιΐας καὶ συμπληρώσεως τῶν ἐξ ὁπλισμένου σκυροδέματος  κατασκευῶν τοῦ ναοῦ», σύμφωνα μὲ τὴν ἐγκεκριμένη μελέτη. Τὸ ἔργο ἀνατέθηκε στὴν ἐταιρεία «Ο.Ε. ΑΞΩΝ» (πρ. 63/10-1-1966). Την ἄνοιξη τοῦ 1965 ἄρχισαν οἱ ἐργασίες τοῦ Β΄ σταδίου (23/4/1966 Πρακτ. Συνδέσμ.), οἱ ὁποῖες ὁλοκληρώθηκαν στὸ τέλος τοῦ 1968 (13/12/1968 Φ. Α2.1).

Τὸ Ε.Σ., «κατόπιν λεπτομεροῦς ἐξετάσεως... τῆς ἀκαταλληλότητος τοῦ νῦν ξυλίνου ναοῦ, ὅστις δι’ ὑποστηλωμάτων ὑποβαστάζεται», κρίνει «ἄμεσον τὴν ἀνάγκην μεταστεγάσεως πρὸς ἐκπλήρωσιν τῶν θρησκευτικῶν καθηκόντων» (πρ. 75/17-11-1967).Τὸν Ἰούνιο τοῦ 1968 ἀποφασίζεται νὰ κατασκευαστεῖ τὸ Ἱερὸ τοῦ νέου ναοῦ, ἡ κατεδάφιση τοῦ ξύλινου ναοῦ καὶ ἡ ἐκποίηση τῆς ξυλείας του ὑπὲρ ἀνεγέρσεως τοῦ νέου (πρ. 7/3-6-68 καὶ 8/15-6-68).

Στὶς 16 Ἰουλίου 1969 ὑποβάλλεται πρὸς ἔγκριση στὴν Ἀρχιεπισκοπὴ ἡ μελέτη κατασκευῆς τοῦ τρούλου καὶ τῆς ἐπικεραμώσεως. Τὸ ἔργο δημοπρατήθηκε στὶς 10 Δεκεμβρίου 1969 καὶ ἀνατέθηκε στὸν ἐργολάβο Βασίλειο Πατεράκη (πρ. 22/10-12-1969 καὶ 23/12-12). Κατόπιν ἔγιναν τὰ παράθυρα (Σεπτέμβριος 1970), τὰ ἐξωτερικὰ ἀρμολογήματα καὶ ἐσωτερικὰ ἐπιχρίσματα (πρ. 12/28-3-1971), ἡ ἠλεκτρολογικὴ ἐγκατάσταση μὲ δωρεὰν ἐργασία τεχνιτῶν τοῦ 202 Κ.Ε.Α. ἐργοστασίου Ἀεροπορίας (πρ. 16/16-9-1971), ἡ πλακόστρωση τοῦ Ἱεροῦ καὶ τοῦ γυναικωνίτου (πρ.20/26-2-1972), ἡ κατασκευὴ τοῦ δαπέδου τοῦ ὑπογείου (πρ. 5/30-5-1973), ἡ δαπεδόστρωση τοῦ κυρίως ναοῦ μὲ μάρμαρα (πρ. 10/27-8-1973), ἡ κατασκευή τοῦ κιγκλιδώματος τοῦ Σολέως, τοῦ Δεσποτικοῦ καὶ τοῦ Ἄμβωνος, (πρ. 3/18-4-1975 καὶ 7/5-12-1975), ἡ κατασκευὴ τοῦ Τέμπλου (πρ. 11/20-10-1976 καὶ 15/5-4-1977), ἡ πλακόστρωση καὶ διαμόρφωση τοῦ περιβόλου τοῦ ναοῦ ἀπὸ τὸν Δῆμο Π. Φαλήρου (Φ. Α2.1/23-5-1977), ἡ ἀνάθεση τῆς ἁγιογράφησης τῶν εἰκόνων τοῦ Τέμπλου στὸν κ. Κ.Γεωργακόπουλο (πρ. 3/8-2-1978), ἡ διαμόρφωση τῆς ὀπίσθιας πλευρᾶς τοῦ Τέμπλου (πρ. 5/25-5-1978).

 

---

Ἐγκαίνια: Κυριακὴ 22 Ὀκτωβρίου 1978

Στὴ συνεδρίαση τοῦ Ε.Σ. τῆς 12ης Ὀκτωβρίου 1978 ὁ προϊστάμενος π. Θεόδωρος Δοῦρος ἐνημέρωσε τὸ Συμβούλιο ὅτι «ὁ Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Ν. Σμύρνης κος Χρυσόστομος καθόρισε ὅπως τὰ Ἐγκαίνια τοῦ νεοτεύκτου Ναοῦ μας τελεσθοῦν τὴν Κυριακὴ 22-10-1978. Ἀποφασίζεται ὅπως γίνουν αἱ δέουσαι προετοιμασίαι τόσον ὑπὸ τοῦ Ε.Σ. ὅσον καὶ ὑπὸ τοῦ Συνδέσμου Ἀνεγέρσεως προκειμένου νὰ τελεστοῦν τὰ Ἐγκαίνια τοῦ Ναοῦ μετὰ πάσης λαμπρότητος καὶ μεγαλοπρεπείας. Ἀποφασίζεται ὅπως κληθοῦν εἰς τὰς ἑορτίους τελετὰς αἱ θρησκευτικαί, πολιτικαί, δημοτικαὶ καὶ στρατιωτικαὶ Ἀρχαὶ τῆς περιοχῆς» (πρ. 8/12-10-1978).

 Ἀποπεράτωση καὶ Ἐξοπλισμός

Οἱ ἐργασίες συνεχίστηκαν μὲ τὸ ἀκούραστο ἐνδιαφέρον τοῦ ἐκάστοτε Ε.Σ. τοῦ ναοῦ καὶ τοῦ Δ.Σ. τοῦ Συνδέσμου. Ἔτσι ἐνδεικτικὰ ἀναφέρουμε ὅτι ἀποφασίστηκε (πάντα μετὰ ἀπὸ ἔρευνα, σχετικὲς προσφορὲς καὶ διαδικασίες ἐγκρίσεως) ἡ κατασκευὴ τῶν βημοθύρων τοῦ τέμπλου (πρ. 5/12-5-1979), ἡ κατασκευὴ τῶν κιονοκράνων καὶ ἡ ἐπένδυση τῶν πεσσῶν καὶ τῶν κιόνων (πρ. 4/3-4-1982), ἡ ἀνάθεση τῆς ἁγιογραφήσεως (πρ. 5/19-11-1983), ἡ ἀνοικοδόμηση τοῦ κωδωνοστασίου (πρ. 3/16-2-1987), ἡ κατασκευὴ μαρμάρινου στηθαίου στὴν κεντρικὴ κλίμακα τοῦ Ναοῦ (πρ. 6/18-2-1992), ἡ ἀγορὰ τοῦ οἰκοπέδου ἔμπροσθεν τοῦ Ναοῦ μὲ σκοπὸ τὴν ἀνέγερση Πνευματικοῦ Κέντρου (πρ. 8/13-10-1996), οἱ ἐνέργειες γιὰ τὴν κατάργηση καὶ πεζοδρόμηση τῆς πρὸ τῆς εἰσόδου τοῦ Ναοῦ ὁδοῦ (πρ. 9/13-6-1997), ἡ κατασκευὴ ράμπας στὴ βόρεια εἴσοδο τοῦ Ναοῦ, γιὰ τὴν ἐξυπηρέτηση τῶν ΑμΕΑ (πρ. 10/12-9-1997), ἡ ἀνακαίνιση τοῦ Πνευματικοῦ Κέντρου (πρ 5/16-6-1998), ἡ κατασκευὴ τῆς ἐσωτερικῆς ὀρθομαρμαρώσεως (πρ. 12/10-6-2003), ἡ ἀντικατάσταση τοῦ ἐξωτερικοῦ προσκυνηταρίου ποὺ βρισκόταν στὴ θέση τῆς Ἁγίας Τραπέζης τοῦ παλαιοῦ ξύλινου ναοῦ μὲ ἕνα μικρὸ ναΐδριο-παρεκκλήσιο (πρ. 5/30-5-2008), ἡ μεταβίβαση τῶν τίτλων κυριότητος τοῦ οἰκοπέδου ἀπὸ τὸν Σύνδεσμο Ἀνεγέρσεως στὸν Ναό (πρ. 3/14-11-2010 καὶ 3/13-3-2011).

Μεγάλο κεφάλαιο στὴν ἀποπεράτωση τοῦ Ναοῦ ἀποτέλεσε καὶ ὁ ἐξοπλισμός του μὲ τὰ ἀναγκαῖα μέσα, τὰ ἀπαραίτητα γιὰ τὴ λειτουργία του, ὅπως ἡ ἀγορὰ καθισμάτων (πρ. 12/16-11-1978), ἡ ἐγκατάσταση θερμοσυσσωρευτῶν γιὰ τὴ θέρμανση (πρ. 4/28-3-1980 καὶ πρ. 6/24-6-1980), ἡ κατασκευὴ τοῦ παγκαριοῦ (πρ. 5/2-5-1981), ἡ ἐγκατάσταση συναγερμοῦ (πρ. 3/26-2-1982), ἡ κατασκευὴ τῶν ἀναλογίων (πρ. 11/14-5-1986 καὶ 13/9-7-1986), ἡ ἀγορὰ καλυμμάτων γιὰ τὴν Ἁγία Τράπεζα (πρ. 9/25-5-1990), ἡ ἀγορὰ γραφείων (πρ. 2/4-2-1994), ἡ ἀγορὰ καπνοσυλλεκτῶν (πρ. 3/10-3-1994), ἡ ἀντικατάσταση τῆς μικροφωνικῆς ἐγκατάστασης (πρ. 2/18-2-1998), ἡ τοποθέτηση κλιματιστικῶν (πρ. 7/4-12-1999 καὶ 3/20-5-20), ἡ ἀντικατάσταση τῶν πολυελαίων (πρ.3/14-5-2009).

Σημαντικὴ ὑπῆρξε στὴν ἀποπεράτωση τοῦ Ναοῦ καὶ τὸν ἐξωραϊσμὸ τοῦ περιβάλλοντος χώρου ἡ συμβολή, οἰκονομικὴ καὶ ὑλικοτεχνική, τοῦ Δήμου Π. Φαλήρου διὰ τῶν ἐκάστοτε Δημάρχων (Νικολάου Ψαρράκη, Στυλιανοῦ Βλαχόπουλου, Δημητρίου Καψάνη, Γεωργίου Χρυσοβερίδη καὶ Διονυσίου Χατζηδάκη).

  

 

---

Κωδωνοστάσιο

ΑΝΑΜΕΣΑ ΣΤΑ ΙΕΡΑ σκεύη τοῦ Ναοῦ ποὺ εἶναι ἀπαραίτητα γιὰ τὴ δημόσια λατρεία, εἶναι καὶ οἱ καμπάνες, γιὰ νὰ προσκαλοῦν τοὺς πιστοὺς στὶς Ἀκολουθίες πρὶν ἀπὸ τὴν ἔναρξή τους καὶ γιὰ νὰ σημαίνουν σημαντικὲς στιγμὲς τῆς λατρείας (π.χ. ἡ δοξολογία) ἢ ἐξαιρετικὰ γεγονότα μὲ τὸν χαρμόσυνο ἢ πένθιμο ἦχο τους (ὅπως ἡ Ἀνάσταση ἢ τὰ Πάθη τοῦ Κυρίου). Γενικά, ἡ κρούση τους συμβολίζει τὴ διάδοση τοῦ Εὐαγγελίου στὸν κόσμο καὶ τὴν κλήση τῶν ἀνθρώπων στὴ νέα ἐν Χριστῷ ζωή.

Τὸ Ε.Σ. «λαβὸν ὑπ’ ὅψιν αὐτοῦ ὅτι ὁ Ναὸς... μόνον τοῦ Κωδωνοστασίου στερεῖται, τὸ ὁποῖον καὶ ἀποτελεῖ ἀναπόσπαστον μέρος τοῦ κάθε Ἱεροῦ Ναοῦ, οἱ δὲ ἀναρτημένοι μέχρι τοῦδε δύο κώδωνες, ἐπὶ δύο ξυλίνων στύλων, ὄχι μόνο δὲν καλύπτουν καὶ δὲν ἰκανοποιοῦν τὸν σκοπὸν καὶ τὴν σημασίαν ποὺ κατὰ τὴν παράδοσιν τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας μας ἔχουν οἱ κώδωνες, ἀλλὰ καὶ αἰσθητικὰ ζημιώνει τὸ σύνολον οἰκοδόμημα τοῦ Ναοῦ, μὲ τὸ ὑποτυπῶδες τοῦτο «κωδωνοστάσιον» ἔστω καὶ μὲ τὴν προσωρινότητα, ἀποφασίζει ὁμοφώνως τὴν ἐκ θεμελίων ὁριστικὴ καὶ μόνιμον ἀνέγερσιν τοῦ κανονικοῦ Κωδωνοστασίου τοῦ Ναοῦ ἡμῶν. Ἐν συνεχείᾳ... ἐγένετο πρότασις εἰς τὴν Ἀρχιτέκτονα κ. Ἀναστασίαν Διαμαντοπούλου καὶ εἰς τὸν Μηχανικὸν κ. Νικόλαον Παπαντωνίου, ἵνα προβῶσιν εἰς τὴν σύνταξιν τῶν σχετικῶν μελετῶν τοῦ ἔργου, ἤτοι τὴν Ἀρχιτεκτονικὴν Μελέτην ὡς καὶ τὴν Στατικὴν καὶ Οἰκονομικὴν τοιαύτην...» (πρ. 3/16-2-1987).

 

---

Παρεκκλήσιο

 

ΣΤῸ ΧΩΡΟ ΤΟΥ περιβόλου τοῦ Ἱεροῦ Ναοῦ Ἁγίας Κυριακῆς καὶ συγκεκριμένα στὴ θέση τῆς Ἁγίας Τράπεζας τοῦ πρώτου ξύλινου ναοῦ, ὑπῆρχε ἀπὸ ἐτῶν ἕνα μικρὸ προσκυνητάρι, τὸ ὁποῖο, καθὼς ἦταν ἐκτεθειμένο, διαρκῶς ὑφίστατο φθορές. Τὸ Ἐκκλησιαστικὸ Συμβούλιο στὴ συνεδρίασή του τὴν 30η Μαΐου 2008 ἀπεφάσισε τὴν ἀντικατάστασή του μὲ ἕνα προκατασκευασμένο ναΐδριο, τὸ ὁποῖο παρουσιάζει πολλαπλὰ πλεονεκτήματα ἀσφάλειας καὶ κυρίως πρόσβασης. Τὸ Ἐ.Σ. ἀπὸ τὶς πολλὲς ἐπιλογὲς ποὺ εἶχε στὴ διάθεσή του ἐπέλεξε τὴν καταλληλότερη λύση γιὰ τὸ χῶρο καὶ τὶς ἀνάγκες, καθῶς τὸ ναΐδριο διαθέτει «καπνοδόχο ἐξαερισμοῦ, μία κεροθήκη, ...καὶ ἡ ἐπένδυση πέτρας ταιριάζει μὲ τὴν ἐπένδυση τοῦ Ἱεροῦ Ναοῦ γιὰ νὰ ἀποτελεῖ ἁρμονικὸ σύνολο μαζί του» (πρ. 5/30-5-2008).

Ἡ Τεχνικὴ Ὑπηρεσία τοῦ Δήμου ἀπομάκρυνε τὸ ὑπάρχον προσκυνητάρι καὶ κατασκεύασε ἐπίπεδη ὁριζόντια βάση ἀπὸ σκυρόδεμα στὴ θέση του, διαστάσεων 2,20x2,80m, πάνω στὴν ὁποία ἡ κατασκευάστρια ἐταιρεία τοποθέτησε τὸ προκατασκευασμένο παρεκκλήσιο στὶς 2 Ἰουλίου 2008. Ἔτσι, τὴν Κυριακὴ 6 Ἰουλίου 2008, παραμονὴ τῆς ἑορτῆς τῆς Ἁγίας Κυριακῆς, μετὰ τὴ Θεία Λειτουργία τελέστηκε πανηγυρικὰ ὁ ἁγιασμὸς καὶ προσφέρθηκε στὴ δημόσια χρήση. Οἱ πιστοὶ τὸ ἔχουν ἀγαπήσει, καθῶς παραμένει ὅλη τὴν ἡμέρα ἀνοικτὸ καὶ δέχεται τίς σύντομες προσευχὲς τῶν περαστικῶν. Ἡ ἴδια ἀγάπη μᾶς βοήθησε νὰ τὸ ἁγιογραφήσουμε ὥστε νὰ ἀποτελεῖ ἕνα κόσμημα.

 

Λεπτομέρειες

Κατηγορία: Ιστορικό του Ναού

 

Ο ΙΕΡΟΣ ΝΑΟΣ ΤΗΣ Ἁγίας Κυριακῆς ἀπὸ ἀρχιτεκτονικὴ ἄποψη ἀκολουθεῖ τὴ βυζαντινὴ παράδοση. Εἶναι σταυροειδὴς ναὸς μὲ τροῦλο. Σύμφωνα μὲ τὴ σταυρόσχημη αὐτὴ σύνθεση, ὁ κεντρικὸς τετραγωνικὸς χῶρος κλείνεται μὲ τοίχους ἢ ἐπεκτείνεται στὶς τέσσερις πλευρὲς μὲ χώρους, ποὺ καλύπτονται μὲ ἡμικυλινδρικὲς καμάρες ἢ σταυροθόλια στηριγμένα σὲ γωνιακοὺς πεσσούς, σὲ μιὰ ἁπλὴ σύνθεση. Κύριο χαρακτηριστικὸ στοιχεῖο αὐτοῦ τοῦ ρυθμοῦ εἶναι ὁ σχηματισμὸς σταυροῦ ἐσωτερικὰ καὶ ἐξωτερικὰ στὸ σχεδὸν τετράγωνο κτίσμα, μὲ τὸν ἕναν ἢ τοὺς πέντε τρούλους. Ἡ δημιουργία κογχῶν στὴ βόρεια καὶ νότια πλευρὰ ὄχι μόνο αὐξάνουν τὸν ἐσωτερικὸ χῶρο, ἀλλὰ χαρίζουν παράλληλα ὀμορφιὰ καὶ χάρη. Ἐμφανίστηκε στὴν Κωνσταντινούπολη καὶ ἀργότερα σὲ ὁλόκληρο τὸν βυζαντινὸ κόσμο, ὕστερα ἀπὸ μιὰ περίοδο τριῶν περίπου αἰώνων μεταβατικῆς ναοδομίας, συνδυασμοῦ θολωτῆς τρίκλιτης βασιλικῆς μὲ τὴ σταυρωτὴ τρουλαία βασιλική. Παρουσιάστηκε γιὰ πρώτη φορὰ τὸ 880 στὸ περίφημο αὐτοκρατορικὸ κτίσμα τῆς «Νέας Ἐκκλησίας τοῦ Παλατίου» καὶ ἐγκαινιάστηκε ἀπὸ τὸν Μέγα Φώτιο στὰ χρόνια τοῦ Βασιλείου Α΄ (867-886). Ὀνομάστηκε Νέα Ἐκκλησία, διότι παρουσίαζε ἕναν καινούριο ἀρχιτεκτονικὸ τύπο. Ἐσωτερικὰ δὲν παρουσιάζονται σημαντικὲς ἀλλαγές, καθῶς ὁ χριστιανικὸς ναὸς σὲ ὅλους τοὺς ρυθμοὺς παραμένει ὁ ἴδιος, χωρισμένος, στὸ Ἱερὸ Βῆμα, τὸν Κυρίως Ναὸ καὶ τὸ Νάρθηκα.

 

 

Τὸ καµπαναριὸ ἔχει ἀποµακρυνθεῖ ἀπὸ τὸ Ναό, σύµφωνα µὲ τὴ βυζαντινὴ συνήθεια. Οἱ ἐξωτερικοὶ τοῖχοι ἔχουν κατασκευαστεῖ ἀπὸ ἡµιλάξευτη λιθοδοµή. Οἱ λεπτοµέρειες κατασκευῆς τοῦ Ναοῦ ἀκολουθοῦν κι αὐτὲς τὴ βυζαντινὴ παράδοση.

Εἶναι ἐξαιρετικὸς καὶ ὁ ἐσωτερικὸς χῶρος τοῦ Ναοῦ. Τὸ Τέμπλο, σὲ ὅλο τὸ πλάτος τοῦ Ναοῦ, ἀπὸ λευκὸ μάρμαρο Διονύσου, εἶναι χαμηλὸ μὲ ὑπερέχον τὸ ἀέτωμα τῆς Ὡραίας Πύλης καὶ ἐπιστύλιο στηριζόμενο σὲ κιονίσκους διαχωριστικοὺς τῶν εἰκόνων. Ἔχει ἀνάγλυφο διάκοσμο στὰ θωράκια τῆς βάσης, στὸ ἐπιστύλιο καὶ στὸ ἀέτωμα τῆς Ὡραίας Πύλης. Τὴν ἴδια λιτὴ σύνθεση μὲ ἀνάγλυφο διάτρητο διάκοσμο, σὲ πλήρη ἁρμονία μὲ τὸ Τέμπλο ἔχει καὶ τὸ μαρμάρινο κιγκλίδωμα ποὺ ὁριοθετεῖ τὸν ὑπερυψωμένο Σολέα καὶ τὸν ξεχωρίζει ἀπὸ τὸν Κυρίως Ναό. Ἐκεῖ ὑπάρχει ὁ Ἄμβωνας καὶ ὁ Δεσποτικὸς Θρόνος, ποὺ εἶναι ἐπίσης μαρμάρινα μὲ ἀνάγλυφο διάκοσμο καὶ ἀντικριστὰ σύμφωνα μὲ τὴ βυζαντινὴ παράδοση.

Ἡ ἐσωτερικὴ ὀρθομαρμάρωση τοῦ Ναοῦ ἔχει γίνει μὲ ἐπιλεγμένες πλάκες πράσινου μαρμάρου μὲ λευκὲς φλέβες καὶ μὲ ἐπιμελημένες επτομέρειες κατασκευῆς. Μαρμάρινη ἐπίσης εἶναι καὶ ἡ ἐπένδυση τῶν πεσσῶν καὶ τῶν κιόνων. Τὰ κιονόκρανα ἔχουν κατασκευαστεῖ ἀπὸ λευκὸ μάρμαρο μὲ ὄμορφο διάκοσμο.

ΑΡΧΙΤΕΚΤΟΝΑΣ ΤΟΥ ΙΕΡΟΥ Ναοῦ εἶναι ἡ κ. Ἀναστασία Διαμαντοπούλου, Διδάκτωρ Ἀρχιτέκτων Μηχανικὸς τοῦ Ἐθνικοῦ Μετσόβιου Πολυτεχνείου, ἐρευνήτρια, καθηγήτρια, ζωγράφος καὶ συγγραφέας, μιὰ πολύπλευρη καὶ δημιουργικὴ προσωπικότητα, γεννημένη στὴν Ἑρμούπολη τῆς Σύρου τὸ 1937, ποὺ ἐργάστηκε συστηματικὰ καὶ σκληρὰ πάνω στὰ διακοσμητικὰ πετρώματα καὶ τὴν ἑλληνικὴ παραδοσιακὴ ἀρχιτεκτονική. Ἀπὸ τὰ κυριότερα ἔργα της ὁ Ἱερὸς Ναὸς Ἁγίας Κυριακῆς Ἀμφιθέας Παλαιοῦ Φαλήρου (1963) καὶ ὁ Ἱερὸς Ναὸς Ἁγίου Γεωργίου Ζωγράφου (1972).

 

 

Λεπτομέρειες

Κατηγορία: Ιστορικό του Ναού

«ἡ τῆς εἰκόνος προσκήνυσις, ἐπὶ τὸ πρωτότυπον διαβαίνει»
(Ἰωάννης ὁ Δαμασκηνός).

 

Η ΑΓΙΟΓΡΑΦΗΣΗ ΤΟΥ ΙΕΡΟΥ ΝΑΟΥ ΑΓΙΑΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ Π.ΦΑΛΗΡΟΥ

Κωνσταντίνου Π. Γιωτάκη

 

Ὁ ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΝΑΟΣ ΕΙΝΑΙ ἔτσι φτιαγμένος, ὥστε νὰ συναρπάζει τοὺς πιστούς. Συμβολίζει, προτυπώνει καὶ εἰκονίζει ὅλο τὸν κόσμο, ἐπίγειο καὶ οὐράνιο. Ὁ ἐσωτερικὸς χῶρος τοῦ ὀρθοδόξου ναοῦ δημιουργεῖ κατανυκτικὴ ἀτμόσφαιρα καὶ μεταρσιώνει τὸν ἐπισκέπτη. Οἱ καμάρες, οἱ θόλοι, οἱ μορφὲς τοῦ Χριστοῦ, τῆς Παναγίας, τῶν ἁγίων, ὅλα ὅσα ὑπάρχουν καὶ γίνονται ἐδῶ, ἀνυψώνουν τὸν πιστὸ στὸν οὐρανό. Ὁ ναὸς εἶναι ὁ οἶκος τοῦ Θεοῦ καὶ ἡ πύλη τοῦ οὐρανοῦ. Ὁ ὑπερυψωμένος τροῦλος σκεπάζει καὶ ἑνώνει τοὺς ἀνθρώπους σὲ ἕνα σῶμα. Ὁ Κυρίως Ναὸς εἶναι ἡ εἰκόνα τῆς γῆς καὶ τὸ Ἱερό Βήμα ἡ εἰκόνα τοῦ οὐρανοῦ.
Ἡ τοιχογραφία εἶναι σὰν ἕνα τεράστιο ἀνοιχτὸ βιβλίο γιὰ ὅποιον μπαίνει μέσα στὴν Ἐκκλησία. Σκοπὸς τῆς ἁγιογραφίας εἶναι νὰ καθοδηγήσει τὸ χριστιανὸ ἔτσι ὥστε νὰ φτάσει κάποτε στὴν τελειότητα. Ὁ ναὸς τῆς Ἁγίας Κυριακῆς εἶναι ὁλοκληρωτικὰ ἁγιογραφημένος. Οἱ τοιχογραφίες ποὺ διακοσμοῦν ὅλο τὸ ἐσωτερικὸ μὲ τὴν ἁρμονική τους σύνθεση καὶ τὴ μυστική τους ἔκφραση, προκαλοῦν στὸν πιστὸ ἕνα αἴσθημα βαθιᾶς ἡρεμίας καὶ ψυχικῆς ἀνατάσεως.

Ἡ ὀρθόδοξη ἁγιογραφία ἀκολουθεῖ κάποιες βασικὲς ἀρχές: ἔχει δογματικὸ καὶ ἱστορικὸ περιεχόμενο καὶ βοηθᾶ τὸν ἄνθρωπο νὰ κατανοήσει μὲ ὁρατὰ μέσα ὅλα ὅσα γίνονται κατὰ τὴ διάρκεια τῆς λατρείας. Ἡ βυζαντινὴ τέχνη εἶναι τέχνη λειτουργική, συμπληρώνει καὶ ἑρμηνεύει τὴ λειτουργία. Ἡ ἁγιογραφία μᾶς καλεῖ στὴ ζωὴ ποὺ ἀποκαλύπτει τὸ Εὐαγγέλιο.

Ἡ ἁγιογράφηση τῆς Ἁγίας Κυριακῆς ἀρχίζει πολλὰ χρόνια μετὰ τὰ ἐγκαίνιά της, ὅταν πιὰ καλύφθηκαν οἱ στοιχειώδεις ἐλλείψεις τοῦ ναοῦ. Πρώτα ἁγιογραφήθηκε ἡ κόγχη τοῦ Ἱεροῦ Βήματος μὲ τὴν Πλατυτέρα, ἀργότερα ἱστορήθηκε ὁ τροῦλος, ἡ πρόθεση καὶ τὸ διακονικὸ καὶ ἐν συνεχεία, ὅλος ὁ ναός.

 

Ἁγιογράφοι

Τὴν κόγχη τῆς Πλατυτέρας μὲ τὴ Θεία Κοινωνία τῶν ἀποστόλων, τοὺς Ἱεράρχες, τὴν Ἀνάληψη, τὴν Ἀνάσταση, τὴν ψηλάφηση, τὴν Πεντηκοστὴ καὶ τὴ Γέννηση σχεδίασε ὁ Χρῆστος Λιόνδας. Ὁ ὑπόλοιπος ναός, πρόθεση, διακονικό, σολέας, κυρίως ναός, νάρθηκας καὶ γυναικωνίτης ἱστορήθηκαν ἀπὸ τὸν Κωνσταντίνο Π. Γιωτάκη.

 

ΙΕΡΟ ΒΗΜΑ

ΤΟ IΕΡΟ ΒῆΜΑ εἶναι τὸ ἁγιότερο μέρος τοῦ Ναοῦ, γιατὶ ἑντὸς αὐτοῦ τελεῖται ἡ ἀναίμακτος θυσία τοῦ Χριστοῦ. Ἡ κόγχη τοῦ Ἱεροῦ Βήματος εἶναι τὸ τμῆμα ποὺ ἑνώνει τὴ στέγη τοῦ ναοῦ μὲ τὸ ἔδαφος, τὸν οὐρανὸ μὲ τὴ γῆ. Διαιρεῖται σὲ τρία μέρη: τὸ Θυσιαστήριο, ποὺ εἶναι στὸ κέντρο καὶ βρίσκεται ἡ Ἁγία Τράπεζα, τὴν Πρόθεση ἀριστερὰ καὶ τὸ Διακονικὸ δεξιὰ τοῦ εἰσερχομένου.

Στὴν κορυφὴ τοῦ Ἱεροῦ Βήματος βρίσκεται ἡ κόγχη τῆς Πλατυτέρας τῶν Οὑρανῶν, ἔνθρονη, φέρει στὴν ἀγκαλιά της τὸν Χριστὸ εὐλογούντα, γιὰ νὰ δηλώσει τὴ σάρκωση. Ἡ θέση τῆς Πλατυτέρας δηλώνει ὅτι ἔγινε ἡ σκάλα ἀπ’ τὴν ὁποία κατέβηκε ὁ Θεὸς στὴ γῆ. Ὀνομάζεται Πλατυτέρα τῶν Οὐρανῶν, γιατὶ χώρεσε «τὸν ἀχώρητο παντί», καὶ πλαισιώνεται ἀπὸ δύο ἀγγέλους, γιὰ νὰ φανερώσει ὅτι τιμήθηκε περισσότερο καὶ ἀπὸ τοὺς ἀγγέλους.

Κάτω ἀπὸ τὴν Πλατυτέρα εἰκονίζεται ἡ κοινωνία τῶν Ἀποστόλων. Ἀκολουθεῖ μία ταινία μὲ προτομὲς ἱεραρχῶν καὶ στὴν κάτω ζώνη εἰκονίζονται συλλειτουργοῦντες Ἱεράρχες μὲ πρώτους τὸν Ἰωάννη τὸν Χρυσόστομο καὶ τὸν Μέγα Βασίλειο, ποὺ συνέθεσαν τοὺς δύο τύπους τῆς Θείας Λειτουργίας. Στὴν κόγχη τῆς Προθέσεως ποὺ βρίσκεται στὸ βόρειο τοῖχο τοῦ θυσιαστηρίου, ὅπου τελεῖται ἡ Προσκομιδή, εἰκονίζεται ἡ Ἄκρα Ταπείνωσις.

Στὸ μέτωπο τῆς κόγχης εἰκονίζονται προπάτορες πλαισιωμένοι ἀπὸ διακοσμητικό. Στὸ ὕψος τῆς Μετάδοσης εἰκονίζεται ὁ Εὐαγγελισμὸς τῆς Θεοτόκου σὲ δύο τμήματα ἐκατέρωθεν.

 

ΠΡΟΘΕΣΗ

ΣΤΗΝ ΚΟΓΧΗ ΤΗΣ Πρόθεσης εἰκονίζεται ὁ Χριστὸς Ἐμμανουὴλ καὶ ἀκολουθοῦν προτομὲς Ἱεραρχῶν, ἐνῶ στὴν κάτω ζώνη εἰκονίζονται ὁλόσωμοι Ἱεράρχες. Στὸ βόρειο τοῖχο τῆς Προθέσεως ἀπεικονίζεται ἡ θυσία τοῦ Ἀβραὰμ καὶ στὸ νότιο οἱ τρεῖς παῖδες ἐν καμίνῳ. Στὸ σταυροθόλιο εἰκονίζονται σὲ προτομὲς ὁ προπάτωρ Ἀδάμ, ὁ δίκαιος Ἐνὼχ καὶ δύο ἄγγελοι.

 

ΔΙΑΚΟΝΙΚΟ

ΤHΝ ΚΟΓΧΗ ΤΟΥ Διακονικοῦ καταλαμβάνει ὁ Χριστὸς Παλαιὸς τῶν ἡμερῶν, ἀκολουθοῦν προτομὲς διακόνων: Νικάνωρ, Παρμενᾶς, Εὔπλους, Πρόχορος καὶ Ρουφίνος. Στὴν τελευταία ζώνη εἰκονίζονται ὁλόσωμοι διάκονοι: Ρωμανός, Στέφανος ὁ πρωτομάρτυς, Λαυρέντιος, Νικόλαος.

Τὸ νότιο τοῖχο καταλαμβάνει ἡ φιλοξενία τοῦ Ἀβραὰμ ἢ ἡ Ἁγία Τριὰς καὶ τὸ βόρειο ἡ Καιομένη Βάτος. Στὸ σταυροθόλιο εἰκονίζονται σὲ προτομὲς ὁ δίκαιος Ἐνώς, ὁ δίκαιος Ἄβελ καὶ δύο ἄγγελοι.

 

ΤΡΟΥΛΟΣ

Ὁ ΤΡΟΥΛΟΣ ΕIΝΑΙ ΤΟ ὑψηλότερο σημεῖο κάθε ναοῦ· εἶναι ἡ καμπύλη ποὺ συμβολίζει τὸν ἀπέραντο, ζωογόνο οὐράνιο θόλο ὁ ὁποῖος περιβάλλει τὸν κόσμο μας. Στὴ μέση τοῦ τρούλου βρίσκεται ὁ Χριστὸς ὡς Παντοκράτωρ καὶ Παντεπόπτης, αὐτὸς ποὺ δημιούργησε καὶ κυριαρχεῖ μὲ τὴ θέση καὶ τὸ μέγεθός του, τὸν οὐρανό, τὴ γῆ καὶ τὰ σύμπαντα. Ἀγκαλιάζει καὶ ἐλεεῖ τὶς ζωὲς ὅλων τῶν πλασμάτων, εἶναι αὐστηρὸς ἀλλὰ καὶ δίκαιος κριτής, ἐπιβλέπει καὶ ἔχει τὴ φροντίδα τοῦ κόσμου ποὺ δημιούργησε. Μὲ τὸ ἕνα χέρι κρατᾶ τὸ Εὐαγγέλιο καὶ μὲ τὸ ἄλλο εὐλογεῖ.

Μετὰ τὸν κύκλο τοῦ Παντοκράτορος ὁ ὁποῖος ὁρίζεται ἀπὸ μία ταινία ἐν εἴδει οὐρανίου τόξου, ἀκολουθεῖ μιὰ μεγάλη ζώνη ἀπὸ ἔξι δορυφοροῦντες ἀγγέλους καὶ μιὰ μικρὴ ζώνη ἀπό ἐξαπτέρυγα.
Στὴν κάτω ζώνη τοῦ τρούλου εἰκονίζονται δεκαέξι προφῆτες, αὐτοὶ ποὺ προανήγγειλαν τὴν ἔλευση τοῦ Χριστοῦ: Δαυίδ, Ἠσαΐας, Ἱερεμίας, Σολομών, Ἠλίας, Ἰωνᾶς, Ἀβακούμ, Ναούμ, Δανιήλ, Ἰεζεκιήλ, Σοφονίας, Μαλαχίας, Ἐλισαῖος, Ἰωήλ, Ὡσηέ, Ζαχαρίας.
Στὸ «δαχτυλίδι» τοῦ τρούλου εἰκονίζονται οἱ προπάτορες: Μανασής, Σήθ, Ἀδάμ, Ἐνώς, Ζαβουλών, Ἄβελ, Ἰσάχαρ, Καϊνάν, Ἐνώχ, Ρουβήμ, Ἰακώβ, Ἀβραάμ, Ἰσαάκ, Λευΐ.

Ὁ τροῦλος στηρίζεται σὲ τέσσερις κολῶνες, οἱ ὁποῖες συνδέονται μεταξύ τους μὲ καμάρες καὶ στὸ σημεῖο ποὺ ἑνώνονται σχηματίζουν τέσσερα σφαιρικὰ τρίγωνα ἢ λοφία. Σὲ αὐτὰ τὰ σφαιρικὰ τρίγωνα εἰκονίζονται οἱ τέσσερις εὐαγγελιστές, αὐτοὶ ποὺ ἀποτελοῦν τὸ συνδετικὸ κρίκο ἀνάμεσα στὸν Θεῖο Λόγο καὶ τὸν ἄνθρωπο καὶ αὐτοὶ ποὺ διέδωσαν τὸ λόγο τοῦ Θεοῦ στὰ τέσσερα σημεία τοῦ ὁρίζοντα. Ὁ εὐαγγελιστὴς Ματθαῖος εἶναι στὸ βορειοανατολικὸ τρίγωνο, ὁ εὐαγγελιστὴς Ἰωάννης στὸ νοτιοανατολικό, ὁ εὐαγγελιστὴς Μάρκος στὸ βορειοδυτικὸ καὶ ὁ εὐαγγελιστὴς Λουκᾶς στὸ νοτιοδυτικό. Ὁ τροῦλος στηρίζεται στὰ τέσσερα τόξα ποὺ φέρουν μάρτυρες καὶ εἶναι αὐτοὶ ποὺ μὲ τὴ ζωή τους στήριξαν τὴν Ἐκκλησία.

 

ΚΥΡΙΩΣ ΝΑΟΣ

Ὁ ΚΥΡΙΩΣ ΝΑOΣ ΕIΝΑΙ τὸ μεγαλύτερο τμῆμα τῶν ὀρθοδόξων ναῶν τὸ ὁποῖο περιέχεται μεταξὺ τοῦ Νάρθηκα καὶ τοῦ Ἱεροῦ Βήματος καὶ συμβολίζει τὴν κτίση ἐντὸς τῆς χάριτος τοῦ Θεοῦ καὶ ἐντὸς τῆς Ἐκκλησίας.

Στὸν Κυρίως Ναὸ ἱστοροῦνται οἱ εἰκόνες τοῦ Δωδεκάορτου, δηλαδὴ ἡ περιληπτικὴ εἰκονογραφικὴ διήγηση ὅλης τῆς ἱστορίας τῆς ἐνανθρωπήσεως τοῦ Χριστοῦ, ἀπὸ τὴν ὥρα ποὺ ὁ ἀρχάγγελος Γαβριὴλ ἀνακοίνωσε στὴν Παναγία ὅτι θὰ γεννήσει τὸν Χριστό, μέχρι τὴν Ἀνάληψη τοῦ Χριστοῦ στὸν οὐρανὸ καὶ τὴν ἀποστολὴ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος τὴν ἡμέρα τῆς Πεντηκοστῆς, ἱδρύοντας τὴν Ἐκκλησία ἐπὶ γῆς.

Ὁ Κυρίως Ναὸς χωρίζεται ἀπὸ τὸ χῶρο τοῦ Ἱεροῦ Βήματος μὲ μαρμάρινο τέμπλο. Οἱ ἐπιφάνειες τοῦ Κυρίως Ναοῦ καθὼς καὶ οἱ καμάρες τῶν κεραιῶν τοῦ σταυροῦ στὴν Ἁγία Κυριακὴ καλύπτονται ἀπὸ τὸν μεγάλο δογματικὸ κύκλο μὲ τὶς δεσποτικὲς ἑορτές. Οἱ ὑψηλότερες ζῶνες τοῦ ναοῦ εἶναι ἱστορημένες μὲ παραστάσεις ἀπὸ τὸ Δωδεκάορτο, σκηνὲς ἀπὸ τὸ Εὐαγγέλιο, θαύματα τοῦ Χριστοῦ, παραβολὲς καὶ σκηνὲς ἀπὸ τὴ ζωὴ τῆς Ἁγίας Κυριακῆς, στὴν ὁποία εἶναι ἀφιερωμένος ὁ ναός. Ἡ ἑπόμενη ζώνη ἀποτελεῖται ἀπὸ σειρὲς ὄρθιων ὁλόσωμων ἁγίων, ἀνδρῶν καὶ γυναικῶν, μαρτύρων, στρατιωτικῶν κ.ἄ.

 

ΑΝΑΤΟΛΙΚΗ ΚΕΡΑΙΑ

ΣΤΗΝ ΑΝΑΤΟΛΙΚΗ ΚΕΡΑΙΑ τοῦ σταυροῦ, σύριζα στὴν κόγχη τοῦ Ἱεροῦ καὶ στὴν πρώτη ζώνη, εἰκονίζονται ἡ Ἀνάληψις καὶ ἡ Ἀνάστασις, ἐνῶ στὴ δεύτερη ζώνη, ἡ Ψηλάφησις καὶ ἡ Πεντηκοστή.

 

 

ΝΟΤΙΑ ΚΕΡΑΙΑ

ΣΤῊ ΝΌΤΙΑ ΚΕΡΑΊΑ συνεχίζεται τὸ Δωδεκάορτο μὲ τὶς παραστάσεις τῆς Ὑπαπαντῆς, τῆς Βάπτισης καὶ στὸ νότιο τοῖχο, τῆς Ἔγερσης τοῦ Λαζάρου. Κάτω ἀπὸ τὴν Ἔγερση, στὸ ὕψος τῶν παραθύρων ἑκατέρωθεν, εἰκονίζονται δύο ζεύγη μαρτύρων καὶ στὴν ἑπόμενη ζώνη εἰκονίζονται οἱ παραστάσεις ἀπὸ τὴ ζωὴ τῆς Ἁγίας Κυριακῆς. Στὴν τελευταία ζώνη ποὺ εἶναι πλησιέστερα στοὺς πιστοὺς ἁγιογραφοῦνται ὁλόσωμοι οἱ ἅγιοι καὶ μάρτυρες, ἐκεῖνοι ποὺ ἦταν ἄνθρωποι καὶ μὲ τὸ παράδειγμά τους ἔφτασαν στὸν Θεό.

Ἀπὸ ἀνατολικὰ πρὸς δυτικά: Ἀνδρέας, Γεώργιος, Δημήτριος, Κοσμᾶς, Παντελεήμων, Δαμιανός, Χαράλαμπος, Ἐφραὶμ ὁ μεγαλομάρτυς, Στυλιανός, Ἐφραίμ, Ἀντώνιος, Νικόλαος Πλανᾶς, Εὐθύμιος.

Καὶ σὲ προτομές: Κυριακός, Συμεών ὁ νέος Θεολόγος, Σάββας ὁ ἡγιασμένος, Παῦλος ὁ Ξηροποταμίτης, Ἀρσένιος, Ἰωάννης ὁ Κολοβός, Ζωσιμάς, Μαρία ἡ Αἰγυπτία, Ἰωάννης ὁ νηστευτής, Θεοφάνης Μ. Ἀγροῦ.

 

ΔΥΤΙΚΗ ΚΕΡΑΙΑ

ΣΤῊ ΔΥΤΙΚΗ ΚΕΡΑΊΑ εἰκονίζονται ὁ Χριστὸς ἀλειφόμενος μύρῳ ὑπὸ τῆς Μαρίας, ἡ Βαϊφόρος, ὁ Χριστὸς διώκων τοὺς ἐμπόρους ἀπὸ τὸ ναό, ὁ Νιπτήρ, ὁ Μυστικὸς Δεῖπνος καὶ ἡ Προσευχή. Στὸ δυτικὸ τοῖχο τῆς κεραίας σὲ ὅλο τὸ μῆκος εἰκονίζεται ἡ Κοίμηση τῆς Θεοτόκου. Στὰ τόξα τῆς Δυτικῆς κεραίας εἰκονίζονται: Πατάπιος, Ρωμανός, Τάραχος, Στέφανος ὁ νέος, Μαρκέλλα καὶ Παχώμιος. Σὲ προτομὲς εἰκονίζονται: Ἀπολλώνιος, Ἑρμόλαος, Γουρίας καὶ Ξενοδόχος, Ὀρέστης, Ἰσαὰκ ὁ Εὔρος, Θεόδωρος Κηθύρων.

 

 

ΒΟΡΕΙΑ ΚΕΡΑΙΑ

ΣΤῊ ΒΌΡΕΙΑ ΚΕΡΑΊΑ εἰκονίζονται ὁ Ἐμπαιγμὸς καὶ ἡ Σταύρωση στὴν ἐπάνω ζώνη. Στὸ βόρειο τοῖχο τῆς κεραίας εἰκονίζονται ἡ Μεταμόρφωση ἀκολουθούμενη ἀπὸ δύο ζεύγη μαρτύρων καὶ κάτω ἀπὸ τὰ παράθυρα σὲ ὅλο τὸ μῆκος κυριαρχεῖ ἡ Κοίμηση τῆς Ἁγίας Κυριακῆς. Στὴν τελευταία ζώνη εἰκονίζονται ἀπὸ ἀνατολικὰ πρὸς δυτικά: Κωνσταντῖνος, Ἐλένη, Αἰκατερίνη, Νικόλαος, Ραφαήλ, Εἰρήνη, Βαρβάρα, Εἰρήνη, Παρασκευή, Ζωοδόχος Πηγή, Φωτεινὴ καὶ Ἀναστασία ἡ Φαρμακολύτρια. Σὲ προτομὲς εἰκονίζονται: Γλυκερία, Θεοδώρα, Κύριλλος, Ἰουλίττα, Χρυσή, Ἀργυρή, Ἀγάθη, Θεοδοσία καὶ Ἰουστίνη.

 

ΣΟΛΕΑΣ

Ὁ ΣΟΛΕΑΣ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ὑπερυψωμένο τμήμα μεταξὺ Κυρίως Ναοῦ καὶ Ἱεροῦ Βήματος ὅπου βρίσκονται οἱ δύο χῶροι τῶν ψαλτῶν καὶ ὁ δεσποτικὸς θρόνος. Στὸ βόρειο τοῖχο τοῦ σολέα εἰκονίζεται ὁ Χριστὸς διαλεγόμενος τῇ Σαμαρείτιδι. Ἀμέσως μετὰ τὸ τέμπλο καὶ τὰ τόξα, ἀπεικονίζονται Ἰωάννης ὁ Πρόδρομος, Νεκτάριος, Παῦλος, Ἄννα, Ἰωάννης Δαμασκηνός, οἱ Κρῆτες Νεομάρτυρες Μανουὴλ καὶ Ἰωάννης, Χρυσόστομος Σμύρνης, Ἀλέξανδρος Κωνσταντινουπόλεως, Γρηγόριος Κυδωνιῶν, Σεραφεὶμ Φαναρίου, Φώτιος, Ἀπόστολος ὁ νέος, Πέτρος, Ἰωακείμ, Ἰωάννης ὁ Ρῶσος, Σισίνιος, Ἀνίκητος, Θεόδωρος ο Στουδίτης, Νεκτάριος, Φανούριος, Νικόδημος, Κοσμᾶς ὁ Αἰτωλός, Νικάνωρ.

Στὸ σταυροθόλιο εἰκονίζονται προτομὲς ἁγίων: Τιμόθεος, Ἰωάννης ὁ Νηστευτής, Ἰωάννης τῆς Κλίμακος, Κύριλλος, Μεθόδιος, Κοσμᾶς ὁ Ποιητής, Λουκᾶς ὁ ἐν Στειρίοις, Ἰωσὴφ ὁ Ποιητής, Φώτιος ὁ μάρτυς, Ἀναστάσιος καὶ Ἀριστείδης. Στὸ νότιο τοῖχο τοῦ σολέα εἰκονίζεται ὁ Χριστὸς στὴν Τιβεριάδα.

 

ΝΑΡΘΗΚΑΣ - ΕΙΣΟΔΟΣ

ΣΤῸ ΥΠΕΡΘΥΡΟ ΕἸΚΟΝΙΖΕΤΑΙ ὁ Χριστὸς Ἀναπεσὼν σὲ παιδικὴ ἡλικία ξαπλωμένος. Ἀριστερὰ ἀπὸ τὴν πόρτα ἐξόδου εἰκονίζονται ὁ ἄρχων Μιχαήλ, οἱ ἁγίες Μακρίνα καὶ Εὐγενία. Δεξιὰ ἀπὸ τὴν πόρτα ἐξόδου εἰκονίζονται ὁ ἄρχων Γαβριὴλ καὶ οἱ ἁγίες Εὐφροσύνη καὶ Πελαγία. Στὸ βόρειο καὶ νότιο τοῖχο τοῦ νάρθηκα ἀντίστοιχα, εἰκονίζονται ὁ Χριστὸς ἰώμενος τοὺς δύο τυφλοὺς καὶ ὁ Χριστὸς δωδεκαετὴς ἐν τῷ ναῷ. Οἱ ὀροφὲς κοσμοῦνται ἀπὸ πλούσιο χρωματικὸ διάκοσμο.

 \

 

ΓΥΝΑΙΚΩΝΙΤΗΣ

ΣΤῸ ΚΕΝΤΡΙΚΟ ΤΜΗΜΑ τοῦ γυναικωνίτη, κάτω ἀπὸ τὶς παραστάσεις τοῦ Δωδεκαόρτου, εἰκονίζονται ὁλόσωμοι ἅγιοι καὶ ἁγίες: Θεοδόσιος Κυρήνειας, Φιλούμενος, Σωζόμενος καὶ στηθαῖοι οἱ Γεννάδιος, Σεραφείμ τοῦ Σάρωφ, Σιλουανὸς ὁ Ἀθωνίτης.

Τὸ βόρειο καὶ τὸ νότιο τμήμα τοῦ γυναικωνίτη στεγάζονται μὲ τρία σταυροθόλια ἀντίστοιχα καὶ φέρουν μεταξύ τους τόξα. Γενικὰ εἰκονίζονται ὁλόσωμοι: ὁ Χριστὸς ὡς καλὸς ποιμήν, οἱ μητέρες τῶν τριῶν Ἱεραρχῶν (τοῦ Μ. Βασιλείου: Ἐμμέλεια, τοῦ Γρηγορίου τοῦ Θεολόγου: Νόννα καὶ τοῦ Ἰωάννη τοῦ Χρυσοστόμου: Ἀνθούσα), ὁ Ἀσπασμὸς τῆς Παναγίας μὲ τὴν Ἐλισάβετ, Ζηνοβία, Παναγία Φανερωμένη, Ἐλένη ἀδελφὴ Ἐλευθερίου, Παναγία Προυσσιώτισα, Ξενία Καλαμάτας, Εὐθαλία, Θεοδώρα Βάστας, Εὐδοκία, Νεόφυτος, Βαρνάβας, Αἰμιλιανός, Γεώργιος Κων/πόλεως, Ἰωάννης ἐξ Ἀγράφων, Παρασκευὴ ἐξ Ἐπιβατῶν, Ἀλέξανδρος Θεσσαλονίκης, Ἰλαρίων, Νικόλαος Μετσόβου, Εὐφροσύνη, Παφνούτιος.

Στηθαῖοι: Ἀντώνιος ὁ Ἀθηναῖος, Ἀργυρὸς ἐξ Ἐπανωμῆς, Μηνᾶς Κοτυλειῶν, Νικόλαος Καραμάνος, Χρῆστος Πρεβέζης, Θεοχάρης Ἄρτας, Χρῆστος Κηπουρός, Ἀπόστολος ἐν Ἄρτῃ, Εὐανθία, Ζαχαρίας Ἄρτης, Παΐσιος, Ἀθηνᾶ, Δούκας Μυτιλήνης, Ἀκάκιος, Δαρεία, Χρύσανθος, Ὀνούφριος, Παναγὴς Μπασιάς, Γερβάσιος, Σάββας ο Σταγειρίτης, Αὐξέντιος Κατερλί, Μιχαὴλ νεομάρτυρας, Πούπλιος Ἀθηναῖος, Πέτριος Αἰγύπτιος, Νήφων, Βασίλειος Θεσσαλονίκης, Ἰωάννης ὁ Λαμπαδός, Ἐλένη, Μελπομένη, Θερινός, Μᾶρκος Σμύρνης, Γεννάδιος, Κασσιανή, Αὐξίβιος Κύπρου.

Ἐπίσης, εἰκονίζονται οἱ παραστάσεις: ἡ Ἐπὶ τοῦ Ὅρους ὁμιλία, Πορευθέντες μαθητεύσατε πάντα τὰ ἔθνη, ὁ Χριστὸς ἰώμενος τὴν αἱμορροούσαν, ἡ Παραβολὴ τῶν δέκα παρθένων καὶ ὁ Χριστὸς φανερούμενος ταῖς μυροφόροις. Στὴν κλίμακα ποὺ συνδέει τὸν Κυρίως Ναὸ μὲ τὸ γυναικωνίτη εἰκονίζονται ἡ Κλίμαξ τοῦ Ἰακώβ, ἡ Κλίμαξ τοῦ Ἰωάννου καὶ ἡ Φυγὴ στὴν Αἴγυπτο.

Στὰ στηθαία τοῦ γυναικωνίτη καὶ τὰ τόξα εἰκονίζονται ἀπὸ Βορρὰ πρὸς Νότο: Τατιανή, Παναγία, Ἰουλιανή, Εἰρήνη ἡ Χρυσοβαλάντου, Φιλοθέη, Σοφία, Χριστίνα, Ἀναστασία ἡ Ρωμαία, Συμεὼν ὁ Στυλίτης, Μελίτων, Λεύκιος, Δανιὴλ ὁ Στυλίτης, Ἀνέστης, Ὀρέστης, Ἀρέθας, Θεόδουλος, Διονύσιος Ζακύνθου, Χριστὸς καὶ Λουκιανός.

 

ΟΙ ΣΚΗΝΕΣ ΑΠΟ ΤΟ ΒΙΟ ΤΗΣ ΑΓΙΑΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ

ΚΥΡΙΑΡΧΗ ΘΕΣΗ ΚΑΤΕΧΟΥΝ οἱ ἐπιβλητικὲς καὶ πολυπρόσωπες παραστάσεις ἀπὸ τὴ ζωὴ τῆς Ἁγίας Κυριακῆς, στὴν ὁποία εἶναι ἀφιερωμένος ὁ Ναός. Οἱ σκηνὲς ἀποτελοῦν πρωτότυπες παραστάσεις. Στὴ νότια καμάρα καὶ στὸ νότιο τοῖχο εἰκονίζονται δύο παραστάσεις ἀπὸ τὰ μαρτύρια τῆς Ἁγίας:

α. Ἡ Ἁγία Κυριακὴ συλλαμβάνεται καὶ ὁδηγείται στὸν Μαξιμιανό, ὅπου ὁμολογεῖ τὴν πίστη της στὸν Χριστὸ ἐπιλέγοντας ἔτσι τὰ βασανιστήρια. Ἡ ἐπιγραφή: «Μὴ πλανᾶσαι ὦ Μαξιμιανὲ ποτὲ δὲ θέλεις νὰ μὲ νικήσεις τοῦ Θεοῦ βοηθοῦντος μοι».

β. Ἡ Ἁγία Κυριακὴ παρουσίᾳ τοῦ ἐπάρχου Ἀπολλωνίου, ποὺ κάθεται σὲ θρόνο συνοδείᾳ στρατιωτῶν, ρίπτεται στὴ φωτιά, τὴν ὁποία ὑποδαυλίζουν δύο δήμιοι. Ἀπὸ τὰ ἀριστερὰ τῆς παράστασης πλῆθος παρακολουθεῖ τὸ μαρτύριο μὲ χαρακτηριστικὲς κινήσεις. Ἡ ἐπιγραφή: «καὶ ἀνάψαντες μεγάλην πυρκαϊὰν ἠκόντισαν τὴν ἁγίαν ἐν μέσῳ, ἡ δὲ τὰς χείρας εἰς ὕψος πετάσασα, ηὔξατο πρὸς τὸν Θεόν».

 

 

Η ΚΟΙΜΗΣΗ ΤΗΣ ΑΓΙΑΣ

ἸΔΙΑΙΤΕΡΟ ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΝ ΠΑΡΟΥΣΙΑΖΕΙ ἡ κοίμηση τῆς Ἁγίας Κυριακῆς. Ἡ Ἁγία ἐνδεδυμένη τὰ μαρτυρικὰ ρούχα πάνω σὲ κλίνη καταλαμβάνει τὸ κεντρικὸ μέρος τῆς σύνθεσης, περιβαλλόμενη ἀπὸ ὁμάδες μοναχῶν, γυναικῶν καὶ ψαλτῶν.

Ἀριστερά, δίπλα στὴν κεφαλὴ τῆς Ἁγίας παρίσταται ἱερεὺς μὲ φαιλόνιο καὶ ἐπιτραχήλιο καὶ μὲ τὸ ἕνα χέρι κρατᾶ λαμπάδα ἀναμμένη ἐνῶ μὲ τὸ ἄλλο θυμιατίζει.
Στὸ κέντρο τῆς σύνθεσης στὸ βάθος, παρίσταται μεγάλος ξύλινος στεφανωμένος σταυρὸς καὶ μπροστά του δύο διάκονοι κρατοῦν μὲ τὸ ἕνα τους χέρι τὴν εἰκόνα τῆς Ἄκρας Ταπείνωσης τοῦ Κυρίου καὶ μὲ τὸ ἄλλο λαμπάδες. Δεξιά, στὰ πόδια τῆς Ἁγίας, στέκεται ἀναγνώστης διαβάζοντας μακαρισμούς. Ἀριστερὰ καὶ δεξιὰ ἀπὸ τὴν κεντρικὴ παράσταση τῆς Κοιμήσεως, δύο ὅμιλοι γυναικῶν μὲ ἐκφραστικὲς κινήσεις καὶ χειρονομίες ἐκφράζουν τὴ θλίψη τους συμπληρώνοντας ἔτσι τὴ μεγάλη παράσταση. Ἡ ἐπιγραφὴ στὴν Κοίμηση τῆς Ἁγίας Κυριακῆς: «ἀθλητικὴν ὁδεύουσα ὁδὸν παρανομούντων ἐξέφυγες βουλήν, Κυριακὴ Πανσεβάσμιε, καὶ ὡς μὲν Παρθένος φρονίμη εἰσῆλθες εἰς τάς αὐλάς τοῦ Κυρίου σου».

Στὰ τέσσερα τόξα ποὺ στηρίζεται ὁ Τροῦλος εἰκονίζονται: στὸ ἀνατολικὸ τόξο οἱ Εὐστάθιος, Δημήτριος Τριπόλεως, Φλῶρος, Πλάτων, Σωκράτης, Νεόφυτος, Γεώργιος Ἰωαννίνων καὶ Προκόπιος. Στὸ νότιο τόξο εἰκονίζονται οἱ Ἀρτέμιος, Ἑρμογένης, Λαῦρος, Λοῦπος, Εὔοδος, Πορφύριος, Σαμωνᾶς καὶ Μηνᾶς. Στὸ βόρειο τόξο εἰκονίζονται οἱ Εὐδόκιμος, Μάμας, Κάρπος, Σώζων, Τρύφων, Σταμάτιος, Θεόδωρος ὁ Τήρων, Θεόδωρος ὁ Στρατηλάτης. Στὸ δυτικὸ τόξο εἰκονίζονται οἱ Πηγάσιος, Διομήδης, Χριστόφορος, Στρατόνικος, Ἰσίδωρος καὶ Νικηφόρος.

Λεπτομέρειες

Κατηγορία: Ιστορικό του Ναού

ὍΠΩΣ ΔΙΑΒΑΖΟΥΜΕ ΣΤΟ Πρακτικὸ τοῦ Δ.Σ. τοῦ Συνδέσμου Ἀνεγέρσεως, τὸ πρῶτο μεγάλο ἔργο τῆς Διοίκησης ἦταν ἡ ἐξεύρεση πόρων. Οἱ ἀνάγκες μεγάλες καὶ οἱ εὐθῦνες πολλές. Ὁ Σύνδεσμος διοργάνωνε διάφορες ἐκδηλώσεις μὲ εἰσιτήριο (ἐκδρομές, παραστάσεις, χοροεσπερίδες, ἀπογευματινὸ τσάι μὲ μουσικὸ πρόγραμμα κλπ). Συχνὲς ἐπίσης ἦταν οἱ κληρώσεις καὶ οἱ λαχειοφόρες ἀγορές (π.χ. 23-5-1966 κλήρωση αὐτοκινήτου). Ἐπιδίωξε καὶ πραγματοποίησε συνάντηση μὲ τὸν Ὑπουργὸ Παιδείας (19-5-1964), ἀλλὰ καὶ μὲ ἄλλα δημόσια πρόσωπα γιὰ τὴν εὐαισθητοποίηση ὑπὲρ τῆς ἀποπερατώσεως. Καὶ μὲ τὶς γενικὲς συνελεύσεις ὅλων τῶν ἐνοριτῶν (1-6-1966), μὲ τὴν παρουσία ἐκπροσώπων τοῦ Δήμου, διατήρησε ἐνεργὸ τὸ ἐνδιαφέρον ὅλων.

Ὅμως ἡ σημαντικότερη δράση ἦταν ἡ ὀργάνωση τῆς συγκέντρωσης χρημάτων ἀπὸ τοὺς ἐνορίτες (καὶ ὄχι μόνο) μὲ τακτικὲς μηνιαῖες συνδρομὲς μὲ ὑποσχετικὴ ἐπιστολή. Διένειμε κουμπαράδες σὲ ὅλες τὶς οἰκογένειες (11-5-1965). Συχνὰ ὅμως ὀργάνωνε καὶ ἔκτακτες ἐξορμήσεις γιὰ συγκέντρωση χρημάτων. Ἀνεκτίμητη ἦταν στὸ ἔργο αὐτὸ ἡ προσφορὰ τῶν κυριῶν ποὺ συγκροτοῦσαν κάθε φορὰ τὶς ἐρανικὲς ἐπιτροπὲς καὶ οἱ ὁποῖες ἀκούραστα διέσχιζαν πόρτα-πόρτα τὴν ἐνορία γιὰ τὴν εἴσπραξη. Τὸν ἴδιο σκοπὸ ἐξυπηρετοῦσε ἡ ἐκτύπωση καὶ πώληση ἡμερολογίων, ἡ διανομὴ ἀρτιδίων καὶ ἡ διαχείριση τῶν κυτίων «ὑπὲρ Ἀνεγέρσεως» στὴν Πανήγυρη τοῦ Ναοῦ. Ἀκόμα καὶ οἱ μαθητὲς τοῦ Κατηχητικοῦ Σχολείου ἐπιστρατεύτηκαν νὰ ποῦν τὰ κάλαντα τῶν Χριστουγέννων ὑπὲρ τῆς ἀνεγέρσεως (16-11-1966)! Κι ὅλα αὐτά, γιὰ νὰ μποροῦν ἐγκαίρως νὰ ἐξοφλοῦνται οἱ σχετικοὶ λογαριασμοί.

Τὸ δεύτερο μεγάλο ἔργο τοῦ Συνδέσμου ἦταν ὁ ἔλεγχος τῆς ποιότητας ἐκτελέσεως τῶν ἔργων καὶ ἡ πρόοδος τῶν ἐργασιῶν. Διακρίνουμε «τὴν καλὴ καὶ ἀγαστὴ συνεργασία, τόσο μεταξὺ τῶν μελῶν ὅσο καὶ μὲ τὸ Ἐκκλησιαστικὸ Συμβούλιο» (πρακτικὸ Συνδέσμου 11/20-6-1987). Ἄλλωστε, τὰ κύρια πρόσωπα ἐναλλάσσονταν στὰ δύο αὐτὰ θεσμικὰ ὄργανα καθὼς ὁ σκοπὸς ἦταν κοινός. Γι’ αὐτὸ βλέπουμε συχνὰ κοινὲς συνεδριάσεις γιὰ τὴ λήψη σοβαρῶν ἀποφάσεων, ὅπως γιὰ παράδειγμα ἡ ἀπόφαση γιὰ τὴν προέλευση καὶ ποιότητα τῆς πέτρας τῆς ἐξωτερικῆς τοιχοποιΐας (18-10-1964), τὴν δαπεδόστρωση, τὸ τέμπλο, τὴν ἁγιογραφία, τὸ καμπαναριό, τὴν ἀγορὰ τοῦ οἰκοπέδου τοῦ Πνευματικοῦ Κέντρου καὶ τόσα ἄλλα. Τὸ σημαντικότερο δὲ εἶναι ὅτι ἡ δυσκολία ἐξεύρεσης πόρων δὲν εἶχε ὡς συνέπεια τὴν ἔκπτωση στὴν ποιότητα κατασκευῆς, ἀλλὰ πάντα ζητοῦσαν τὸ καλύτερο, «γιατὶ αὐτὰ μιὰ φορὰ γίνονται»!

 

«Εἰς μνημόσυνον αἰώνιον ἔσται δίκαιος...»

Τὸν Δεκέμβριο τοῦ 1968 ἀνεπαύθη ὁ «μέγας εὐεργέτης καὶ ἱδρυτὴς τοῦ ξύλινου προσωρινοῦ ναοῦ Πέτρος Πετρίκας... ὁ ὁποῖος πολλὰς ὑπηρεσίας προσέφερε ἐπὶ μίαν δεκαπενταετίαν διὰ τὸ ἔργον τῆς Ἀνεγέρσεως» (πρ. 15/15-12-1968).

Στὶς 18 Μαΐου 1981 ὁ πρόεδρος τοῦ Ε.Σ. π. Θεόδωρος Δοῦρος «ἀναγγέλων εἰς τὰ μέλη τὸν αἰφνίδιο θάνατο... τοῦ ἀντιπροέδρου τοῦ Ε.Σ. Δημητρίου Κονδύλη, ἐκφράζει τὴν βαθυτάτην ὀδύνην του διὰ τὴν ἀπώλειαν ἐξαιρέτου ἀνθρώπου καὶ πολυτίμου συνεργάτου, διακρινομένου διὰ τὸν ἀδαμάντινον χαρακτήρα του, τὴν ἀπέραντον καλωσύνη του, τὴν ἀκάματον ἐργατικότητα, ὁ ὁποῖος ἠνάλωσε κυριολεκτικῶς τὸν ἑαυτό του εἰς τὸ ἔργον τῆς ἀνεγέρσεως καὶ ἀποπερατώσεως τοῦ Ἱ. Ναοῦ Ἁγίας Κυριακῆς ἐπὶ μίαν εἰκοσιπενταετίαν ὅλην, χρηματίσας ἐπανειλημμένως μέλος τοῦ Ε.Σ. καὶ ἐπὶ πολλὰ ἔτη μέλος τοῦ Δ.Σ. τοῦ Συνδέσμου Ἀνεγέρσεως» (πρ. 7/18-5-1981).

Στὶς 7 Φεβρουαρίου 2013 «ὁ πρόεδρος τοῦ Ε.Σ. ἀρχιμ. π. Βασίλειος Γιαννάκας μὲ μεγάλη θλίψη ἀνακοίνωσε στὰ μέλη τὸν ἀπροσδόκητο θάνατο τοῦ ἀντιπροέδρου τοῦ Ε.Σ. Νικολάου Καντιώτη. Τὰ μέλη... ἀναφέρθηκαν στὸ ἔργο, τὴν προσφορὰ καὶ τὴν ἐν γένει συμπεριφορά του κατὰ τὴ μακρόχρονη ὑπηρεσία του στὸν Ἱερὸ Ναό μας ἄλλοτε ὡς μέλος τοῦ Ε.Σ. καὶ ἄλλοτε ὡς μέλος τοῦ Δ.Σ. τοῦ Συνδέσμου Ἀνεγέρσεως. Πάντοτε ὑπῆρξε ἄψογος σὲ ὅλες τὶς δραστηριότητές του, ἥρεμος καὶ πρᾶος ὡς χαρακτήρας... Ἡ δὲ ζωή του συνυφάνθηκε μὲ τὴν ἱστορία τῆς ἐνορίας ἀπὸ τὴ δημιουργία της. Κυρίως δὲ μὲ τὴν ἀνοικοδόμηση τοῦ Ἱεροῦ Ναοῦ τῆς Ἁγίας Κυριακῆς, στὴν ὁποία ἔδωσε τὴν ψυχή του καὶ τὸν ὁποῖο ἀξιώθηκε νὰ δεῖ ἀποπερατωμένο...» (πρ. 1/7-2-2013).

Στὶς 16 Μαρτίου 2013 «ὁ πρόεδρος τοῦ Ε.Σ. ἀρχιμ. π. Βασίλειος Γιαννάκας μὲ μεγάλη θλίψη ἀνακοίνωσε στὰ μέλη τὴν ἐκδημία τοῦ τέως ταμίου τοῦ Ε.Σ. Ἀντωνίου Κουλούρη. Τὰ μέλη... ἀναφέρθηκαν στὴν προσφορὰ κατὰ τὴν ὀκταετὴ ὑπηρεσία του στὸν Ἱερὸ Ναό μας ὡς ταμίας τοῦ Ε.Σ... Ἡ ἀνιδιοτελὴς προσφορὰ πρὸς τὸ Ναὸ καὶ ἡ ἐργατικότητά του ἦταν ὑποδειγματικές... σὲ πλῆθος θεμάτων, εἰδικὰ πρακτικῶν καὶ τεχνικῶν, στὰ ὁποῖα ἔδινε λύση μὲ τὶς ἱκανότητές του... Συνεχιστὴς στὸ ἴδιο πνεῦμα τοῦ ἀειμνήστου πεθεροῦ του Δημητρίου Κονδύλη... Εὐχόμεθα ὁλόψυχα ὁ Κύριος νὰ τὸν ἀναπαύσει καὶ ἀπὸ γείτονα τοῦ ἐπίγειου ναοῦ τῆς Ἁγ. Κυριακῆς νὰ τὸν καταστήσει συγκάτοικό της στὸν οὐρανό...» (πρ. 3/16-3-2013).

Ὅλοι αὐτοὶ καὶ δεκάδες ἄλλοι ποὺ δὲν κατονομάζονται, συμπεριλαμβάνονται στὴ φράση τῆς Θ. Λειτουργίας «ὑπὲρ τῶν μακαρίων καὶ ἀειμνήστων κτιτόρων τοῦ ἁγίου ναοῦ τούτου» καὶ τοὺς ξέρει ὁ Κύριος. Αὐτὸς μόνο γνωρίζει τοὺς κόπους τους γιὰ νὰ ἔχουμε ἐμεῖς σήμερα ἀποπερατωμένο τὸ Ναό. Καὶ μᾶς λέει: «ἄλλος ἐστὶν ὁ σπείρων καὶ ἄλλος ὁ θερίζων. ἐγὼ ἀπέστειλα ὑμᾶς θερίζειν ὃ οὐχ ὑμεῖς κεκοπιάκατε· ἄλλοι κεκοπιάκασι καὶ ὑμεῖς εἰς τὸν κόπον αὐτῶν εἰσεληλύθατε» (Ἰω. 4, 37-38). Αὐτοὶ «ἐπεθύμησαν ἰδεῖν ἃ βλέπετε καὶ οὐκ εἶδαν, καὶ ἀκοῦσαι ἃ ἀκούετε καὶ οὐκ ἤκουσαν» (Ματθ. 13, 17).

Εἶναι μεγάλη εὐλογία νὰ βρισκόμαστε σήμερα στὸν μετὰ ἀπὸ πενήντα χρόνια ὁλοκληρωμένο Ναό. Νὰ θερίζουμε τοὺς καρποὺς τῶν κόπων τους. Νὰ ἀπολαμβάνουμε τὴ λεπτὴ αἰσθητική, τὴν ἁρμονία καὶ τὴν ὀμορφιὰ ποὺ ἀποπνέει ἡ ἐπιμελημένη καὶ στὶς λεπτομέρειες κατασκευὴ τοῦ Ναοῦ. Μιὰ κατασκευή, πού, ἐνῶ ἀνήκει στὸν ὑλικὸ κόσμο, μᾶς ἀνεβάζει σὲ ὑψηλότερα ἐπίπεδα πνευματικότητας καὶ μᾶς ὁδηγεῖ στὸ θρόνο τοῦ Θεοῦ.

Ἀλλὰ εἶναι μεγάλη καὶ ἡ εὐθύνη, καθὼς ὀφείλουμε νὰ συνεχίσουμε τὸ ἔργο τους. Μὲ ἀφετηρία καὶ κέντρο τὸν Ἱερὸ Ναό, νὰ προχωρήσουμε στὴν ἀνοικοδόμηση τοῦ πνευματικοῦ ναοῦ τῆς ὕπαρξῆς μας, τοῦ πραγματικοῦ ναοῦ στὸν ὁποῖο εὐαρεστεῖται νὰ κατοικεῖ καὶ νὰ λατρεύεται «ἐν πνεύματι καὶ ἀληθείᾳ» ὁ Κύριος. Ἔτσι, μὲ τὴ Χάρη τοῦ Θεοῦ θὰ μποροῦμε νὰ ποῦμε: «ἅμες δὲ γ’ ἐσόμεθα πολλῷ κάρρονες», ἐμεῖς θὰ γίνουμε πολὺ καλύτεροί σας!