«τοῦτο ποιεῖτε εἰς τὴν ἐμὴν ἀνάμνησιν»
(Λουκ. 22, 19).
ΚΕΝΤΡΟ ΚΑΙ ΑΠΟΚΟΡΥΦΩΜΑ τῆς Λατρείας τῆς Ἐκκλησίας εἶναι ἡ Θεία Λειτουργία, ποὺ τελεῖται στὴ μνήμη τῶν Ἁγίων καὶ στὶς μεγάλες Δεσποτικὲς καὶ Θεομητορικὲς ἑορτές. Ἐξαιρετικὰ δὲ κάθε Κυριακὴ σὲ ἀνάμνηση τῆς Ἀναστάσεως τοῦ Κυρίου. Ἡ Θεία Λειτουργία εἶναι στὴν οὐσία ἡ τέλεση τοῦ Μυστηρίου τῆς Θείας Εὐχαριστίας καὶ στὴ συνέχεια ἡ μετοχὴ τῶν πιστῶν στὴ Θεία Κοινωνία.
Ἡ Θεία Λειτουργία μὲ τὶς δεήσεις, τοὺς ὕμνους, τὰ ἀναγνώσματα, τὸ κήρυγμα, τὶς εὐχές, τὸν ἀσπασμὸ τῆς εἰρήνης, τὴν ὁμολογία τῆς πίστεως, τὴν προσφορὰ τῶν ἁγίων Δώρων, τὰ λόγια τῆς συστάσεως καὶ τοῦ καθαγιασμοῦ καὶ τὴ μετάληψη τοῦ Σώματος καὶ τοῦ Αἵματος τοῦ Κυρίου, μᾶς ἀνεβάζει σταδιακὰ ἀπὸ τὰ ἐφήμερα στὰ αἰώνια, ἀπὸ τὰ ὑλικὰ στὰ πνευματικά, ἀπὸ τὰ φθαρτὰ στὰ ἄφθαρτα. Ὅπως οἱ πιστοὶ τῆς ἐποχῆς τῶν μαρτύρων καὶ τῶν ἀποστολικῶν χρόνων, ἔτσι κι ἐμεῖς σήμερα βιώνουμε τὴν παρουσία τοῦ Ἐσταυρωμένου καὶ Ἀναστημένου Χριστοῦ μὲ τὴ βεβαιότητα ὅτι «ὁ Χριστὸς (εἶναι) ἐν τῷ μέσῳ ἡμῶν»!
Μὲ τὸν βαθὺ συμβολισμό της, δὲν ἀποτελεῖ μόνο ἀνάμνηση τῆς ζωῆς καὶ τῆς διδασκαλίας τοῦ Κυρίου, ἀλλὰ σημερινὴ πραγματικότητα, γιατὶ ὁ Χριστὸς ἑνώνεται μαζί μας καὶ μετέχουμε στὴ μυστικὴ ζωή Του. Λέει ὁ ἅγιος Κύριλλος Ἱεροσολύμων:
«μεταλαμβάνοντες σώματος καὶ αἵματος Χριστοῦ, σύσσωμοι καὶ σύναιμοι αὐτοῦ καὶ Χριστοφόροι γινόμεθα…καὶ θείας κοινωνοὶ φύσεως γινόμεθα» (Κατ. μυστ. 4, 3, PG 33, 1100). Κοινωνοῦμε «εἰς ἄφεσιν ἁμαρτιῶν, εἰς συγχώρησιν πλημμελημάτων, εἰς Πνεύματος Ἁγίου κοινωνίαν, εἰς βασιλείας οὐρανῶν κληρονομίαν» (Λειτουργία Χρυσοστόμου).
Ὁ συχνὸς ἐκκλησιασμὸς ἀναβλύζει χάρη θεϊκὴ γιὰ τὸν πιστό. Δέν «πᾶμε στὴν Ἐκκλησία ν’ ἀκούσουμε τή Λειτουργία..» ὅπως συχνὰ λέγεται. Εἴμαστε ἡ Ἐκκλησία καὶ συγκεντρωνόμαστε νὰ συλλειτουργήσουμε, νὰ βρεθοῦμε «ἐπὶ τὸ αὐτὸ» οἱ πιστοὶ καὶ ὁ Κύριος, σύμφωνα μὲ τὴ διαβεβαίωσή Του ὅτι «οὗ γάρ εἰσι δύο ἢ τρεῖς συνηγμένοι εἰς τὸ ἐμὸν ὄνομα, ἐκεῖ εἰμι ἐν μέσῳ αὐτῶν» (Ματθ. 18, 20)!
Ὁ τακτικὸς ἐκκλησιασμὸς δὲν ἀποτελεῖ γιὰ τὸν πιστὸ μιὰ ἁπλὴ συνήθεια, ἕνα τυπικὸ θρησκευτικὸ καθῆκον, μιὰ κοινωνικὴ ὑποχρέωση ἢ ἔστω μιὰ ψυχολογικὴ διέξοδο ἀπὸ τὸν ἀσφυκτικὸ κλοιὸ τῆς καθημερινότητας. Ἀντίθετα, μὲ τὴν προσέλευσή του στὸ ναὸ ἐκφράζει μιὰ ὑπαρξιακή του ἀνάγκη. Τὴν ἀνάγκη νὰ ζήσει ἀληθινά, αὐθεντικά. Νὰ συναντήσει τὴν Πηγὴ τῆς ζωῆς του, τὸν Δημιουργό του, καὶ νὰ ἑνωθεῖ μαζί Του. Νὰ ἐκφράσει τὴν ἀγάπη καὶ τὴν εὐλάβειά του στὴν Παναγία μας καὶ στοὺς Ἁγίους, τοὺς φίλους τοῦ Θεοῦ. Νὰ νιώσει δίπλα του τοὺς πνευματικούς του ἀδελφούς.
Τὸ Σῶμα καὶ τὸ Αἷμα τοῦ Χριστοῦ, ποὺ μεταλαμβάνει στὴ Θεία Λειτουργία, τοῦ χαρίζουν αὐτὴν τὴν πληρότητα, τὸν κάνουν νὰ αἰσθάνεται «συμπολίτης τῶν ἁγίων καὶ οἰκεῖος τοῦ Θεοῦ». Ἔτσι, ἀναχωρεῖ ἀπὸ τὸ ναὸ μὲ τὴ δύναμη ν’ ἀντιμετωπίσει σύμφωνα μὲ τὸ θεῖο θέλημα καὶ μὲ τὴν προοπτικὴ τῆς αἰώνιας ζωῆς τὴ φθαρτότητα τοῦ καθημερινοῦ του βίου.
Στὸ Ναό μας τελεῖται ἡ Θεία Λειτουργία κάθε Κυριακή, ὅπου συλλειτουργοῦν ὅλοι οἱ ἐφημέριοι τοῦ Ναοῦ. Ἐπίσης, τελεῖται κάθε Σάββατο καὶ στὶς μνῆμες τῶν κυριωτέρων Ἁγίων τῆς Ἐκκλησίας μας, σύμφωνα μὲ τὸ πρόγραμμα. Τὶς παραμονὲς τῶν μεγάλων ἑορτῶν τοῦ Πάσχα καὶ τῶν Χριστουγέννων τελοῦμε τὴ Θεία Λειτουργία εἰδικὰ γιὰ τοὺς μαθητὲς τῶν σχολείων τῆς ἐνορίας μας.
Συχνὰ ἔχουμε τὴ χαρὰ νὰ ἔχουμε κοντά μας ἱερουργοῦντα καὶ κηρύττοντα τὸ λόγο τοῦ Θεοῦ, τὸν Σεβασμιώτατο Μητροπολίτη μας κ. Συμεών. Κάποιες δὲ φορές, ὅπως στὴ φετινή μας πανήγυρη, τὴν ἰδιαίτερη χαρὰ καὶ εὐλογία τῆς παρουσίας ἀρχιερέως ἄλλης ἐπαρχίας, ὅπου τελεῖται ἀρχιερατικὸ συλλείτουργο!
