1770

Ο Ρωσικός στόλος υπό τον Αλέξιο και Θεόδωρο Ὀρλώφ νικά τον τουρκικό στόλο στο Τσεσμέ, έναντι της Χίου.

1798

Θανατώνεται εις το Βελιγράδι, από τον καϊμακάμη, ο Ρήγας Φεραίος με τους συντρόφους του, κατόπιν διαταγής της Πύλης.

1825

Ήττα του Κολοκοτρώνη από τον Ιμπραήμ στα Τρίκορφα της Τριπολιτσάς. Σημαντικές απώλειες των Ελλήνων.

1798:

Ο Ρήγας αφήνει τη Βιέννη, που είναι το κέντρο της εκδοτικής κι επαναστατικής του δραστηριότητας, και μεταβαίνει με τους συνεργάτες του στην Τεργέστη, στην οποία είχε προαποστείλει όλο το έντυπο επαναστατικό του υλικό. Με προδοσία, όμως, του Κοζανίτη Δημητρίου Οικονόμου το υλικό αυτό παραδώθηκε στην αυστριακή αστυνομία, που συνέλαβε τον Ρήγα και τους συντρόφους του αμέσως μετά την άφιξη τους. Οδηγήθηκαν στη Βιέννη, υποβλήθηκαν σε εξονυχιστικές ανακρίσεις και μετά παραδόθηκαν στις τουρκικές αρχές. Οι Τούρκοι, χωρίς δίκη, τους στραγγάλισαν στις φυλακές Βελιγραδίου, διαδίδοντας ότι οι Έλληνες δοκίμασαν να δραπετεύσουν. Εάν είναι αληθινό ότι οι τελευταίοι λόγοι του εθνομάρτυρα ήσαν «ἀρκετό σπόρο ἔσπειρα…», τούτο δείχνει ότι ο Ρήγας είχε επίγνωση του επιτελεσθέντος από τον ίδιο και την ομάδα του έργου. Πράγματι, ουδείς άλλος όσο αυτός μπόρεσε να εκλαϊκεύσει, να κάνει κτήμα του λαού τις ιδέες του φιλελευθερισμού και να προετοιμάσει το έδαφος για την Επανάσταση. Ο Μακρυγιάννης, εκφράζοντας τα αισθήματα του έθνους, τον χαρακτήρισε «ἀγαθό παιδί τῆς πατρίδος».