Κορυφαῖο Μυστήριο ποὺ διακονεῖ αὐτὴν τὴ θεραπεία εἶναι ἡ Ἱερὴ Ἐξομολόγηση. Τὸ Μυστήριο αὐτὸ τὸ ἴδρυσε ὁ ἴδιος ὁ Κύριος μὲ τὴν ἐντολή Του στοὺς Ἀποστόλους: «λάβετε Πνεῦμα Ἅγιον· ἄν τινων ἀφῆτε τὰς ἁμαρτίας, ἀφίενται αὐτοῖς, ἄν τινων κρατῆτε, κεκράτηνται» (Ἰω. 20, 22-23).

 

Θεωροῦμε αὐτονόητο ὅτι θὰ σηκωθοῦμε ἂν πέσουμε, ὅτι θὰ πλύνουμε τὰ ρούχα μας ἂν λερωθοῦν, ὅτι θὰ πᾶμε στὸν γιατρὸ ἂν ἀρρωστήσουμε. Τὸ ἴδιο αὐτονόητο εἶναι ὅτι, ἂν λερώσουμε τὸ ἔνδυμα τῆς ψυχῆς μὲ τὴν ἁμαρτία, θὰ δεχτοῦμε τὸ λουτρὸ τῆς μετανοίας. Εἶναι ὅμως λυπηρό, ἐνῶ ὅλοι ἔχουμε ἀνάγκη αὐτοῦ τοῦ μυστηρίου καθὼς «οὐδείς ἀναμάρτητος ἐπὶ τῆς γῆς», ἡ ἄγνοια καὶ ἡ προκατάληψη νὰ στερεῖ πολλοὺς πιστοὺς ἀπὸ τὶς εὐεργεσίες του. Κάποιοι δὲ στὴ σύγχρονη ἐποχὴ καταφεύγουν στοὺς ψυχολόγους καὶ τὰ ψυχοφάρμακα ἢ σὲ ἄλλες ὕποπτες δραστηριότητες γιὰ νὰ δώσουν λύση στὰ προβλήματα ποὺ τοὺς ἀπασχολοῦν καὶ δὲν προστρέχουν στὸν Κύριο ποὺ εἶπε: «Δεῦτε πρός με πάντες οἱ κοπιῶντες καὶ πεφορτισμένοι, κἀγὼ ἀναπαύσω ὑμᾶς» (Ματθ. 11, 28)!

 

Στὴν ἐνορία μας δίνουμε ἰδιαίτερη σημασία στὴ θεάρεστη διακονία αὐτοῦ ποὺ οἱ Πατέρες ὀνομάζουν «τὸ φιλάνθρωπο μυστήριο». Γιατὶ ἐκεῖ φανερώνεται διὰ τοῦ πνευματικοῦ ἡ φιλανθρωπία, ἡ μακροθυμία, τὸ ἔλεος καὶ ἡ ἀπέραντη ἀγάπη τοῦ Θεοῦ Πατέρα πρὸς τὸν πεσμένο ἄνθρωπο!