Μάνα γλυκύτατη! (Γ. Βερίτη) Θε μου, να κάμω σε Σένα θερμή προσευχή για τη Μάνα!Θε μου, η αγάπη Σου ας είν’ πιο βαθιά, πιο γλυκιά για τη Μάνα!Μέσα της κάμε ν’ απλώνεται πάντα η δική Σου γαλήνη,και στις πληγές της καρδιάς της η χάρη Σου βάλσαμο ας γίνει. Μάνα γλυκύτατη, Μάνα ουρανόσταλτη, ατίμητη Μάνα!δε…

Αυτή η φωτογραφία τραβήχτηκε κατά τη διάρκεια του λιμού του 1993/94 στο Σουδάν από τον Kevin Carter, έναν Νοτιοαφρικανό φωτορεπόρτερ, ο οποίος αργότερα κέρδισε το βραβείο Πούλιτζερ για αυτή την «καταπληκτική φωτογραφία».Ωστόσο, καθώς ο Kevin Carter απολάμβανε το «κατόρθωμά» του και «αποθεωνόταν» στα μεγάλα ειδησεογραφικά κανάλια και δίκτυα σε όλο τον κόσμο για αυτή την…

ΟΧΙ! 28 Οκτωβρίου 82 χρόνια μετά… ΟΧΙ τότε, ΟΧΙ τώρα, ΟΧΙ πάντα! Με το ίδιο πνεύμα, την ίδια αυταπάρνηση, την ίδια αυτοθυσία. Το 1821 οι Έλληνες δίδαξαν τους λαούς πώς οι σκλάβοι γίνονται ελεύθεροι. Το 1940 οι Έλληνες δίδαξαν τους λαούς πώς οι ελεύθεροι δεν γίνονται σκλάβοι.   Χρόνια πολλά και ηρωικά!

Όταν σ’ έχει πληγώσει το λάθος σου, όταν τρέμει η γη κάτω απ’ τα πόδια σου, γιατί δεν πορεύτηκες σωστά, αποζητάς ένας ζεστό βλέμμα, μια μεγάλη καρδιά, έναν ελπιδοφόρο λόγο. Έναν άνθρωπο ζητάς, που να μπορεί να ξεπεράσει το σήμερα και να μπορεί να ελπίζει, γεμάτος αγάπη, το καλύτερο για τη συνέχεια της πορείας σου. Να μην…

  Ένας βασιλιάς κάλεσε όλους τους λόγιους για να του δείξουν τον Θεό…– Σας κάλεσα εδώ, εσάς τους επιστήμονες της αυτοκρατορίας μου, για να μου δείξετε τον Θεό. Θέλω να δω τον Θεό! Αν δε μου Τον δείξετε θα σας κόψω το κεφάλι!…– Μα, βασιλιά μου, πως θα σας δείξουμε τον Θεό;– Ε, εσείς ξέρετε πολλά…

Πώς είναι ο Παράδεισος και η κόλαση; Κάποτε ένας απλός άνθρωπος παρακαλούσε τον Θεό να του δείξει πως είναι ο Παράδεισος και η κόλαση. Ένα βράδυ λοιπόν στον ύπνο του άκουσε μια φωνή να του λέει: «Έλα, να σου δείξω την κόλαση». Βρέθηκε τότε σ’ ένα δωμάτιο, όπου πολλοί άνθρωποι κάθονταν γύρω από ένα τραπέζι…

Την ώρα του πάθους, γιατί σκοτίζεται ο νους μου. Την ώρα του πειρασμού, γιατί παραλύει η θέλησή μου. Την ώρα του πόνου, γιατί καίγονται τα σωθικά μου. Την ώρα του ενθουσιασμού, γιατί δεν ελέγχω τις απόψεις μου. Την ώρα της απελπισίας, γιατί νομίζω πως χάνεται το παν. Την ώρα του θυμού, γιατί δεν ξέρω τι κάνω.…

Θα σου δώσω ένα παράδειγμα για να καταλάβεις: Φαντάσου μια πόλη με πεντακόσιους χιλιάδες κατοίκους που αμαρτάνουν και μένουν αμετανόητοι. Εκεί ζει κι ένας που προσεύχεται με συντριβή «υπέρ των δικών του αμαρτημάτων και των του λαού αγνοημάτων» και παρακαλεί το Θεό να μη τους τιμωρήσει αλλά να μακροθυμήσει και να τους οδηγήσει στη μετάνοια.…