Θεμελίωση: 12 Ἀπριλίου 1964 Κυριακὴ Δ’ Νηστειῶν.
Τὸ Ἐκκλησιαστικὸ Συμβούλιο ἀποφασίζει (πρ. 39/30-3-1964) «ἡ κατάθεσις τοῦ θεμελίου λίθου τοῦ νέου Ναοῦ νὰ πραγματοποιηθῆ τὴν Κυριακὴν 12ην Ἀπριλίου ἐ.ἔ. καὶ λάβῃ αὔτη πανηγυρικὸν χαρακτῆρα». Πραγματικὰ «εἰς τὴν σημερινὴν τελετὴν τῆς καταθέσεως τοῦ θεμελίου λίθου τοῦ νέου Ναοῦ μας χοροστατοῦντος τοῦ Θεοφιλεστάτου Ἐπισκόπου Κερνίτσης κ.κ. Χρυσοστόμου (τοῦ Μακαριωτάτου Ἀρχιεπισκόπου κωλυομένου) παρέστησαν ἐκτὸς τοῦ ἱερέως τοῦ Ναοῦ μας αἰδεσ. Ἱωάννου Ἀνδριοπούλου, οἱ ἱερεῖς τῶν γειτνιαζόντων ναῶν Ἁγ. Ἀναργύρων Ν. Σμύρνης, Κοιμήσεως Θεοτόκου Ἔδεμ, Ἁγ. Ἀλεξάνδρου Παλ. Φαλήρου, Ἁγ. Νικολάου Καλλιθέας, Ἁγ. Φωτεινῆς Ν. Σμύρνης. Ἐκ μέρους τῆς Κυβερνήσεως ὁ Ὑφυπουργὸς Ἐθνικῆς Παιδείας καὶ Θρησκευμάτων κ. Λουκῆς Ἀκρίτας, ὅστις καὶ κατέθεσεν τὸν θεμέλιον λίθον, ὁ Διευθυντὴς τῶν Τεχνικῶν Ὑπηρεσιῶν τοῦ Ὑπουργείου Παιδείας, βουλευτὲς τῆς Α’ καὶ Β’ περιφερείας Ἀθηνῶν, ὁ κ. Δήμαρχος καὶ τὸ Δημοτικὸν Συμβούλιον Π. Φαλήρου… ἀντιπροσωπεία μαθητῶν τῶν Δημοτικῶν Σχολείων Ἀμφιθέας, ἡ Διοίκηση τοῦ Συνδέσμου Ἀνεγέρσεως… καὶ πλῆθος κόσμου» (πρ. 40/12-4-1964).
Στὶς 30 Ἰουνίου 1965 ὁλοκληρώθηκε τὸ Α’ στάδιο τῶν ἐργασιῶν καὶ ἀποφασίζεται (πρ. 58/10-7-1965) νὰ ὑποβληθεῖ πρὸς ἔγκριση ἡ σχετικὴ μελέτη, γιὰ νὰ δημοπρατηθεῖ τὸ ἔργο τοῦ Β’ σταδίου περὶ «ἐκτελέσεως ἐργασιῶν ὑπερυψώσεως τοιχοποιΐας καὶ συμπληρώσεως τῶν ἐξ ὁπλισμένου σκυροδέματος κατασκευῶν τοῦ ναοῦ», σύμφωνα μὲ τὴν ἐγκεκριμένη μελέτη. Τὸ ἔργο ἀνατέθηκε στὴν ἐταιρεία «Ο.Ε. ΑΞΩΝ» (πρ. 63/10-1-1966). Την ἄνοιξη τοῦ 1965 ἄρχισαν οἱ ἐργασίες τοῦ Β΄ σταδίου (23/4/1966 Πρακτ. Συνδέσμ.), οἱ ὁποῖες ὁλοκληρώθηκαν στὸ τέλος τοῦ 1968 (13/12/1968 Φ. Α2.1).
Τὸ Ε.Σ., «κατόπιν λεπτομεροῦς ἐξετάσεως… τῆς ἀκαταλληλότητος τοῦ νῦν ξυλίνου ναοῦ, ὅστις δι’ ὑποστηλωμάτων ὑποβαστάζεται», κρίνει «ἄμεσον τὴν ἀνάγκην μεταστεγάσεως πρὸς ἐκπλήρωσιν τῶν θρησκευτικῶν καθηκόντων» (πρ. 75/17-11-1967).Τὸν Ἰούνιο τοῦ 1968 ἀποφασίζεται νὰ κατασκευαστεῖ τὸ Ἱερὸ τοῦ νέου ναοῦ, ἡ κατεδάφιση τοῦ ξύλινου ναοῦ καὶ ἡ ἐκποίηση τῆς ξυλείας του ὑπὲρ ἀνεγέρσεως τοῦ νέου (πρ. 7/3-6-68 καὶ 8/15-6-68).
Στὶς 16 Ἰουλίου 1969 ὑποβάλλεται πρὸς ἔγκριση στὴν Ἀρχιεπισκοπὴ ἡ μελέτη κατασκευῆς τοῦ τρούλου καὶ τῆς ἐπικεραμώσεως. Τὸ ἔργο δημοπρατήθηκε στὶς 10 Δεκεμβρίου 1969 καὶ ἀνατέθηκε στὸν ἐργολάβο Βασίλειο Πατεράκη (πρ. 22/10-12-1969 καὶ 23/12-12). Κατόπιν ἔγιναν τὰ παράθυρα (Σεπτέμβριος 1970), τὰ ἐξωτερικὰ ἀρμολογήματα καὶ ἐσωτερικὰ ἐπιχρίσματα (πρ. 12/28-3-1971), ἡ ἠλεκτρολογικὴ ἐγκατάσταση μὲ δωρεὰν ἐργασία τεχνιτῶν τοῦ 202 Κ.Ε.Α. ἐργοστασίου Ἀεροπορίας (πρ. 16/16-9-1971), ἡ πλακόστρωση τοῦ Ἱεροῦ καὶ τοῦ γυναικωνίτου (πρ.20/26-2-1972), ἡ κατασκευὴ τοῦ δαπέδου τοῦ ὑπογείου (πρ. 5/30-5-1973), ἡ δαπεδόστρωση τοῦ κυρίως ναοῦ μὲ μάρμαρα (πρ. 10/27-8-1973), ἡ κατασκευή τοῦ κιγκλιδώματος τοῦ Σολέως, τοῦ Δεσποτικοῦ καὶ τοῦ Ἄμβωνος, (πρ. 3/18-4-1975 καὶ 7/5-12-1975), ἡ κατασκευὴ τοῦ Τέμπλου (πρ. 11/20-10-1976 καὶ 15/5-4-1977), ἡ πλακόστρωση καὶ διαμόρφωση τοῦ περιβόλου τοῦ ναοῦ ἀπὸ τὸν Δῆμο Π. Φαλήρου (Φ. Α2.1/23-5-1977), ἡ ἀνάθεση τῆς ἁγιογράφησης τῶν εἰκόνων τοῦ Τέμπλου στὸν κ. Κ.Γεωργακόπουλο (πρ. 3/8-2-1978), ἡ διαμόρφωση τῆς ὀπίσθιας πλευρᾶς τοῦ Τέμπλου (πρ. 5/25-5-1978).
Ἐγκαίνια: Κυριακὴ 22 Ὀκτωβρίου 1978
Στὴ συνεδρίαση τοῦ Ε.Σ. τῆς 12ης Ὀκτωβρίου 1978 ὁ προϊστάμενος π. Θεόδωρος Δοῦρος ἐνημέρωσε τὸ Συμβούλιο ὅτι «ὁ Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Ν. Σμύρνης κος Χρυσόστομος καθόρισε ὅπως τὰ Ἐγκαίνια τοῦ νεοτεύκτου Ναοῦ μας τελεσθοῦν τὴν Κυριακὴ 22-10-1978. Ἀποφασίζεται ὅπως γίνουν αἱ δέουσαι προετοιμασίαι τόσον ὑπὸ τοῦ Ε.Σ. ὅσον καὶ ὑπὸ τοῦ Συνδέσμου Ἀνεγέρσεως προκειμένου νὰ τελεστοῦν τὰ Ἐγκαίνια τοῦ Ναοῦ μετὰ πάσης λαμπρότητος καὶ μεγαλοπρεπείας. Ἀποφασίζεται ὅπως κληθοῦν εἰς τὰς ἑορτίους τελετὰς αἱ θρησκευτικαί, πολιτικαί, δημοτικαὶ καὶ στρατιωτικαὶ Ἀρχαὶ τῆς περιοχῆς» (πρ. 8/12-10-1978).
Ἀποπεράτωση καὶ Ἐξοπλισμός
Οἱ ἐργασίες συνεχίστηκαν μὲ τὸ ἀκούραστο ἐνδιαφέρον τοῦ ἐκάστοτε Ε.Σ. τοῦ ναοῦ καὶ τοῦ Δ.Σ. τοῦ Συνδέσμου. Ἔτσι ἐνδεικτικὰ ἀναφέρουμε ὅτι ἀποφασίστηκε (πάντα μετὰ ἀπὸ ἔρευνα, σχετικὲς προσφορὲς καὶ διαδικασίες ἐγκρίσεως) ἡ κατασκευὴ τῶν βημοθύρων τοῦ τέμπλου (πρ. 5/12-5-1979), ἡ κατασκευὴ τῶν κιονοκράνων καὶ ἡ ἐπένδυση τῶν πεσσῶν καὶ τῶν κιόνων (πρ. 4/3-4-1982), ἡ ἀνάθεση τῆς ἁγιογραφήσεως (πρ. 5/19-11-1983), ἡ ἀνοικοδόμηση τοῦ κωδωνοστασίου (πρ. 3/16-2-1987), ἡ κατασκευὴ μαρμάρινου στηθαίου στὴν κεντρικὴ κλίμακα τοῦ Ναοῦ (πρ. 6/18-2-1992), ἡ ἀγορὰ τοῦ οἰκοπέδου ἔμπροσθεν τοῦ Ναοῦ μὲ σκοπὸ τὴν ἀνέγερση Πνευματικοῦ Κέντρου (πρ. 8/13-10-1996), οἱ ἐνέργειες γιὰ τὴν κατάργηση καὶ πεζοδρόμηση τῆς πρὸ τῆς εἰσόδου τοῦ Ναοῦ ὁδοῦ (πρ. 9/13-6-1997), ἡ κατασκευὴ ράμπας στὴ βόρεια εἴσοδο τοῦ Ναοῦ, γιὰ τὴν ἐξυπηρέτηση τῶν ΑμΕΑ (πρ. 10/12-9-1997), ἡ ἀνακαίνιση τοῦ Πνευματικοῦ Κέντρου (πρ 5/16-6-1998), ἡ κατασκευὴ τῆς ἐσωτερικῆς ὀρθομαρμαρώσεως (πρ. 12/10-6-2003), ἡ ἀντικατάσταση τοῦ ἐξωτερικοῦ προσκυνηταρίου ποὺ βρισκόταν στὴ θέση τῆς Ἁγίας Τραπέζης τοῦ παλαιοῦ ξύλινου ναοῦ μὲ ἕνα μικρὸ ναΐδριο-παρεκκλήσιο (πρ. 5/30-5-2008), ἡ μεταβίβαση τῶν τίτλων κυριότητος τοῦ οἰκοπέδου ἀπὸ τὸν Σύνδεσμο Ἀνεγέρσεως στὸν Ναό (πρ. 3/14-11-2010 καὶ 3/13-3-2011).
Μεγάλο κεφάλαιο στὴν ἀποπεράτωση τοῦ Ναοῦ ἀποτέλεσε καὶ ὁ ἐξοπλισμός του μὲ τὰ ἀναγκαῖα μέσα, τὰ ἀπαραίτητα γιὰ τὴ λειτουργία του, ὅπως ἡ ἀγορὰ καθισμάτων (πρ. 12/16-11-1978), ἡ ἐγκατάσταση θερμοσυσσωρευτῶν γιὰ τὴ θέρμανση (πρ. 4/28-3-1980 καὶ πρ. 6/24-6-1980), ἡ κατασκευὴ τοῦ παγκαριοῦ (πρ. 5/2-5-1981), ἡ ἐγκατάσταση συναγερμοῦ (πρ. 3/26-2-1982), ἡ κατασκευὴ τῶν ἀναλογίων (πρ. 11/14-5-1986 καὶ 13/9-7-1986), ἡ ἀγορὰ καλυμμάτων γιὰ τὴν Ἁγία Τράπεζα (πρ. 9/25-5-1990), ἡ ἀγορὰ γραφείων (πρ. 2/4-2-1994), ἡ ἀγορὰ καπνοσυλλεκτῶν (πρ. 3/10-3-1994), ἡ ἀντικατάσταση τῆς μικροφωνικῆς ἐγκατάστασης (πρ. 2/18-2-1998), ἡ τοποθέτηση κλιματιστικῶν (πρ. 7/4-12-1999 καὶ 3/20-5-20), ἡ ἀντικατάσταση τῶν πολυελαίων (πρ.3/14-5-2009).
Σημαντικὴ ὑπῆρξε στὴν ἀποπεράτωση τοῦ Ναοῦ καὶ τὸν ἐξωραϊσμὸ τοῦ περιβάλλοντος χώρου ἡ συμβολή, οἰκονομικὴ καὶ ὑλικοτεχνική, τοῦ Δήμου Π. Φαλήρου διὰ τῶν ἐκάστοτε Δημάρχων (Νικολάου Ψαρράκη, Στυλιανοῦ Βλαχόπουλου, Δημητρίου Καψάνη, Γεωργίου Χρυσοβερίδη καὶ Διονυσίου Χατζηδάκη).
Κωδωνοστάσιο
ΑΝΑΜΕΣΑ ΣΤΑ ΙΕΡΑ σκεύη τοῦ Ναοῦ ποὺ εἶναι ἀπαραίτητα γιὰ τὴ δημόσια λατρεία, εἶναι καὶ οἱ καμπάνες, γιὰ νὰ προσκαλοῦν τοὺς πιστοὺς στὶς Ἀκολουθίες πρὶν ἀπὸ τὴν ἔναρξή τους καὶ γιὰ νὰ σημαίνουν σημαντικὲς στιγμὲς τῆς λατρείας (π.χ. ἡ δοξολογία) ἢ ἐξαιρετικὰ γεγονότα μὲ τὸν χαρμόσυνο ἢ πένθιμο ἦχο τους (ὅπως ἡ Ἀνάσταση ἢ τὰ Πάθη τοῦ Κυρίου). Γενικά, ἡ κρούση τους συμβολίζει τὴ διάδοση τοῦ Εὐαγγελίου στὸν κόσμο καὶ τὴν κλήση τῶν ἀνθρώπων στὴ νέα ἐν Χριστῷ ζωή.
Τὸ Ε.Σ. «λαβὸν ὑπ’ ὅψιν αὐτοῦ ὅτι ὁ Ναὸς… μόνον τοῦ Κωδωνοστασίου στερεῖται, τὸ ὁποῖον καὶ ἀποτελεῖ ἀναπόσπαστον μέρος τοῦ κάθε Ἱεροῦ Ναοῦ, οἱ δὲ ἀναρτημένοι μέχρι τοῦδε δύο κώδωνες, ἐπὶ δύο ξυλίνων στύλων, ὄχι μόνο δὲν καλύπτουν καὶ δὲν ἰκανοποιοῦν τὸν σκοπὸν καὶ τὴν σημασίαν ποὺ κατὰ τὴν παράδοσιν τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας μας ἔχουν οἱ κώδωνες, ἀλλὰ καὶ αἰσθητικὰ ζημιώνει τὸ σύνολον οἰκοδόμημα τοῦ Ναοῦ, μὲ τὸ ὑποτυπῶδες τοῦτο «κωδωνοστάσιον» ἔστω καὶ μὲ τὴν προσωρινότητα, ἀποφασίζει ὁμοφώνως τὴν ἐκ θεμελίων ὁριστικὴ καὶ μόνιμον ἀνέγερσιν τοῦ κανονικοῦ Κωδωνοστασίου τοῦ Ναοῦ ἡμῶν. Ἐν συνεχείᾳ… ἐγένετο πρότασις εἰς τὴν Ἀρχιτέκτονα κ. Ἀναστασίαν Διαμαντοπούλου καὶ εἰς τὸν Μηχανικὸν κ. Νικόλαον Παπαντωνίου, ἵνα προβῶσιν εἰς τὴν σύνταξιν τῶν σχετικῶν μελετῶν τοῦ ἔργου, ἤτοι τὴν Ἀρχιτεκτονικὴν Μελέτην ὡς καὶ τὴν Στατικὴν καὶ Οἰκονομικὴν τοιαύτην…» (πρ. 3/16-2-1987).
Παρεκκλήσιο
ΣΤῸ ΧΩΡΟ ΤΟΥ περιβόλου τοῦ Ἱεροῦ Ναοῦ Ἁγίας Κυριακῆς καὶ συγκεκριμένα στὴ θέση τῆς Ἁγίας Τράπεζας τοῦ πρώτου ξύλινου ναοῦ, ὑπῆρχε ἀπὸ ἐτῶν ἕνα μικρὸ προσκυνητάρι, τὸ ὁποῖο, καθὼς ἦταν ἐκτεθειμένο, διαρκῶς ὑφίστατο φθορές. Τὸ Ἐκκλησιαστικὸ Συμβούλιο στὴ συνεδρίασή του τὴν 30η Μαΐου 2008 ἀπεφάσισε τὴν ἀντικατάστασή του μὲ ἕνα προκατασκευασμένο ναΐδριο, τὸ ὁποῖο παρουσιάζει πολλαπλὰ πλεονεκτήματα ἀσφάλειας καὶ κυρίως πρόσβασης. Τὸ Ἐ.Σ. ἀπὸ τὶς πολλὲς ἐπιλογὲς ποὺ εἶχε στὴ διάθεσή του ἐπέλεξε τὴν καταλληλότερη λύση γιὰ τὸ χῶρο καὶ τὶς ἀνάγκες, καθῶς τὸ ναΐδριο διαθέτει «καπνοδόχο ἐξαερισμοῦ, μία κεροθήκη, …καὶ ἡ ἐπένδυση πέτρας ταιριάζει μὲ τὴν ἐπένδυση τοῦ Ἱεροῦ Ναοῦ γιὰ νὰ ἀποτελεῖ ἁρμονικὸ σύνολο μαζί του» (πρ. 5/30-5-2008).
Ἡ Τεχνικὴ Ὑπηρεσία τοῦ Δήμου ἀπομάκρυνε τὸ ὑπάρχον προσκυνητάρι καὶ κατασκεύασε ἐπίπεδη ὁριζόντια βάση ἀπὸ σκυρόδεμα στὴ θέση του, διαστάσεων 2,20×2,80m, πάνω στὴν ὁποία ἡ κατασκευάστρια ἐταιρεία τοποθέτησε τὸ προκατασκευασμένο παρεκκλήσιο στὶς 2 Ἰουλίου 2008. Ἔτσι, τὴν Κυριακὴ 6 Ἰουλίου 2008, παραμονὴ τῆς ἑορτῆς τῆς Ἁγίας Κυριακῆς, μετὰ τὴ Θεία Λειτουργία τελέστηκε πανηγυρικὰ ὁ ἁγιασμὸς καὶ προσφέρθηκε στὴ δημόσια χρήση. Οἱ πιστοὶ τὸ ἔχουν ἀγαπήσει, καθῶς παραμένει ὅλη τὴν ἡμέρα ἀνοικτὸ καὶ δέχεται τίς σύντομες προσευχὲς τῶν περαστικῶν. Ἡ ἴδια ἀγάπη μᾶς βοήθησε νὰ τὸ ἁγιογραφήσουμε ὥστε νὰ ἀποτελεῖ ἕνα κόσμημα.
