Όταν σ’ έχει πληγώσει το λάθος σου, όταν τρέμει η γη κάτω απ’ τα πόδια σου, γιατί δεν πορεύτηκες σωστά, αποζητάς ένας ζεστό βλέμμα, μια μεγάλη καρδιά, έναν ελπιδοφόρο λόγο.
Έναν άνθρωπο ζητάς, που να μπορεί να ξεπεράσει το σήμερα και να μπορεί να ελπίζει, γεμάτος αγάπη, το καλύτερο για τη συνέχεια της πορείας σου.
Να μην σε πληγώνει δείχνοντας με το δάχτυλο τη σκιερή μέρα της ζωής σου, αλλά να πονάει μαζί σου, σα να’ φταιξε εκείνος.
Και να είναι βέβαιος πως, αφού πήρες την απόφαση της αλλαγής, δε θα αρνηθείς τον εαυτό σου!
Εκεί που άλλοι θα ξεσκεπάζουν άπονα το τραύμα σου, αυτός, σαν τη μάνα, να το σκεπάζει. Όχι για να το κρύψει ή να το αμνηστεύσει, αλλά για να συντρέξει στη θεραπεία με την αγάπη και την προσευχή του.
Κι όταν η λύπη, ο φόβος, η δειλία, πάνε να καταβάλουν την ψυχή σου, να’ χει τη δύναμη να σου δείχνει τον Νικητή Χριστό με τ’ απλωμένα χέρια στο Σταυρό Του.
Όταν βρεις ένα τέτοιο άνθρωπο, ξέρεις πως ο Θεός έχει μιμητές Του! Ξέρεις πως σου έδειξαν στη πράξη το δρόμο της αγάπης για τους αδελφούς σου.