356π.Χ.

Γέννησις του Μ. Αλεξάνδρου

1823

Οι Έλληνες με αρχηγούς τους Σταύρο και Κώστα Βασιλείου, τον Αργυροκαστρίτη και τον Λιάκο νικούν τους Τούρκους εις τα Αδριλιανά της Εύβοιας.

1825

Οι Έλληνες υπό τον Αθανάσιο Γρηγοριάδη νικούν στις Άνω Καρυές Αρκαδίας τις δυνάμεις του Ιμπραήμ.

Λαός και πρόκριτοι δέχονταν, στην διάρκεια της Τουρκοκρατίας έναν βαθμό καταπιέσεως, διαφορετικής όμως υφής: ο πρόκριτος έβλεπε πιο άμεσα τον Τούρκο, ενώ ο λαός έβλεπε περισσότερο τον κοτσάμπαση και λιγότερο τον Τούρκο. Έτσι, στην συνείδησή του, Τούρκος και κοντσάμπασης συχνά ταυτιζόταν, ειδικά σε ότι αφορά στην ακατάσχετη-με μύριους τρόπους- οικονομική αφαίμαξη. Οι προεστοί ήσαν βδέλες του τουρκικού φορολογικού συστήματος. Έτσι στα μάτια του λαού, ο κοτσάμπασης ήταν η ‘’μασέλα’’των Τούρκων που ροκάνιζε τις σάρκες του ραγιά, ασχέτως αν άλλα δόντια, ακόμα πιο ισχυρά, ροκάνιζαν και αυτούς τους προκρίτους. Πάντως και ανεξάρτητα από την τοποθέτηση των ιστορικών έναντι των τοπικών αρχόντων, ένα είναι το γεγονός: ότι χωρίς την συμμετοχή αυτών δεν θα ήταν δυνατόν να ξεκινήσει και πολύ περισσότερο να τελεσφορήσει ο ελληνικός αγώνας για τους εξής λόγους: πρώτον, αυτοί είχαν υπό τον έλεγχό τους τις κοινότητες. Δεύτερον, διατηρούσαν σώματα οπλοφόρων και τρίτον, ήσαν οι μόνοι ποτ θα μπορούσαν να χρηματοδοτήσουν, τουλάχιστον στην αρχή, τις πρώτες ένοπλες δυνάμεις.