1821

Ο Αθαν. Διάκος μπαίνει εις την Λιβαδειά, υψώνει την σημαία της Επανάστασης και οι Τούρκοι κλείνονται στο κάστρο.

1822

Οι Τούρκοι νικούν σε μάχη κοντά στην Καστανιά του Όλυμπου.

1826

Σώζεται ο στρατός του Φαβιέρου εις την Εύβοια από τους Κριεζώτη, Μαυροβουνιώτη και Χατζημιχάλη.

1821:

Στη Βοιωτία ο Αθανάσιος Διάκος ξεγελώντας τους Τούρκους τοπικούς άρχοντες κατέλαβε τη Λειβαδιά και έθεσε υπό επαναστατικό έλεγχο όλη αυτή την καίριας σημασίας περιοχή μέχρι τις Θερμοπύλες. Στην Αττική, οι αγρότες της Χασιάς (Φυλής) υπό την ηγεσία του τοπικού αρχηγού Μελέτη Βασιλείου, αγρότη απλού, σε συνεννόηση με Αθηναίους Φιλικούς κατέλαβαν την Αθήνα, χωρίς ιδιαίτερη δυσκολία, και απέκλεισαν τους Τούρκους στην Ακρόπολη. Επανερχόμενοι πάλι στην Δυτ. Στερεά, σημειώνουμε ότι ο οπλαρχηγός Δημ. Μακρής, μαζί με άλλους τοπικούς οπλαρχηγούς, κτύπησε τους Τούρκους φοροεισπράκτορες. Ήταν, όμως, αναγκαία και η συμμετοχή του Μεσολογγίου και του Αιτωλικού στο Κίνημα, λόγω της εξαιρετικής θέσης που κατείχαν και του εύρωστου τοπικού πληθυσμού. Οι όποιοι δισταγμοί κάμφθηκαν μετά την άφιξη στην λιμνοθάλασσα υδραϊκών πλοίων. Έκτοτε, ειδικά το Μεσολόγγι, θα γίνει η σημαντικότερη έπαλξη της Επαναστάσεως στην Δυτική Στερεά. Στον επαναστατικό χορό μπαίνουν ακολούθως και οι ορεινές περιοχές των Αγράφων και της Ναυπακτίας.