Ὁ Θεὸς εἶναι πολυεύσπλαχνος. Δὲν ἔρχεται πρόωρα, παράκαιρα. Mᾶς δίνει τὴν εὐκαιρία νὰ κρίνουμε τὸν ἑαυτό μας, νὰ καταλάβουμε ὁρισμένα πράγματα καὶ νὰ μὴν ἐπιζητοῦμε νὰ μᾶς ἐμφανιστεῖ σὲ στιγμὲς ποὺ ἡ παρουσία Του  θὰ σήμαινε καταδίκη γιὰ μᾶς.
Θὰ ἤθελα νὰ σᾶς πῶ ἕνα παράδειγμα πάνω σ’ αὐτό. Πρὶν πολλὰ χρόνια ἦρθε κάποιος νὰ μὲ δεῖ. Μοῦ ζήτησε νὰ τοῦ δείξω τὸ Θεό, τοῦ εἶπα ὅτι δὲν μποροῦσα νὰ τὸ κάνω, ἀλλὰ πρόσθεσα ὅτι, ἀκόμα καὶ νὰ μποροῦσα, αὐτὸς δὲν θὰ ἦταν δυνατὸ νὰ ἀτενίσει τὸ Θεό, σκέφτηκε πὼς γιὰ νὰ συναντήσει κανεὶς τὸ Θεὸ πρέπει νὰ ἔχει κάτι κοινὸ μαζί Του, κάτι ποὺ δίνει μάτια νὰ δεῖ καὶ νοῦ νὰ κατανοήσει.
Ὁ ἄνθρωπος ἐκεῖνος μὲ ρώτησε γιατὶ τὰ ἔλεγα αὐτά, τοῦ πρότεινα λοιπὸν νὰ σκεφτεῖ λίγα λεπτὰ καὶ νὰ μοῦ πεῖ ἂν ὑπῆρχε κάποιο χωρίο τοῦ Εὐαγγελίου ποὺ νὰ τὸν εἶχε συγκινήσει ἰδιαίτερα, γιὰ νὰ δεῖ ποιὰ σχέση ὑπάρχει μεταξὺ τοῦ Θεοῦ καὶ τοῦ ἰδίου. Μοῦ ἀπάντησε λοιπὸν «ναί, εἶναι τὸ ὄγδοο κεφάλαιο τοῦ Εὐαγγελίου τοῦ Ἰωάννου, τὸ χωρίο ποὺ μιλάει γιὰ τὸν λιθοβολισμὸ τῆς πόρνης».
«Ἄ, ναί!» εἶπα, «αὐτὸ εἶναι ἕνα ἀπὸ τὰ πιὸ ὄμορφα καὶ συγκινητικὰ κομμάτια στὸ Εὐαγγέλιο». «Τώρα» τοῦ εἶπα, «κάθισε καὶ σκέψου εἰλικρινά: στὴ σκηνὴ ποὺ περιγράφεται, ποιὸς εἶσαι ἐσύ;». Ὁ ἄνθρωπός μου σκέφτηκε λίγο καὶ ἔπειτα εἶπε: «Νιώθω πὼς εἶμαι ὁ μόνος ἑβραῖος ποὺ δὲν θὰ εἶχε ἀπομακρυνθεῖ ἀλλὰ θὰ εἶχα λιθοβολήσει τὴ γυναῖκα». Τὸν κοίταξα λοιπὸν καὶ τοῦ ἀπάντησα: «Δόξαξε τὸ Θεὸ ποὺ δὲν σοῦ ἐπιτρέπει νὰ Τὸν συναντήσεις πρόσωπο πρὸς πρόσωπο!».
Ἀρχιεπισκόπου AnthonyBloom, «Μάθε νὰ προσεύχεσαι» ἐκδ. Ἡ Ἔλαφος