Η Παναγία είχε μια μεγάλη πίστη στο Θεό. «Ιδού η δούλη Κυρίου» απάντησε στον άγγελο όταν της μετέφερε το μήνυμά του. Απάντηση που δείχνει την απόλυτη συγκατάθεσή της στο θέλημα του Θεού ενώ έβλεπε τα μεγάλα προβλήματα που προέκυπταν: Πώς θα δικαιολογήσει την ανεξήγητη εγκυμοσύνη της; Τι θα πει ο Ιωσήφ; Τι θα γίνει με την δημόσια ατίμωση και τον θάνατο που προέβλεπε ο νόμος; Η Παναγία εμπιστεύτηκε τον Θεό και ήταν έτοιμη για όλα. 
Και μετά Τον κράτησε βρέφος στην αγκαλιά της. Πώς αυτός που είναι ο Δημιουργός του κόσμου έχει ανάγκη από τη φροντίδα μιας φτωχής μάνας; Πώς αυτός που έχει θρόνο τον ουρανό, δεν έχει ούτε ένα στοιχειώδες σπίτι να γεννηθεί σαν άνθρωπος και γεννιέται σ’ ένα σταύλο; Πώς φεύγει βιαστικά πρόσφυγας σε μια ξένη χώρα για να τον σώσει από τους εχθρούς του; Πώς αντιμετωπίζει την εχθρότητα αυτών που θα έπρεπε να τον δοξάζουν; Πώς αυτός τέλος καταλήγει να πεθάνει σαν κοινός εγκληματίας στο σταυρό; Χιλιάδες αναπάντητα ερωτήματα. Για μας βέβαια που γνωρίζουμε την ιστορία έχουν εύκολη απάντηση, αλλά για εκείνη ήταν κύματα που ορμούσαν να της πνίξουν την ελπίδα. Κύματα όμως που έσπαγαν στο βράχο της πίστης και εμπιστοσύνης της στο Θεό.
Πόση ανάγκη έχουμε και εμείς από μια τέτοια πίστη. Πόση ανάγκη έχουμε να οικοδομήσουμε στην ψυχή μας μια τέτοια σχέση εμπιστοσύνης προς το Θεό. Έτσι όταν θα έρχονται τα κύματα των πειρασμών και των διάφορων δοκιμασιών θα μπορούμε με ηρεμία να λέμε: «Κύριος εμοί βοηθός και ου φοβηθήσομαι». Κι όταν ένα σωρό αναπάντητα ερωτηματικά θα μας βασανίζουν και κυρίως το «που είναι ο Θεός και γιατί δεν απαντά;», τότε θα έχουμε την απόλυτη βεβαιότητα ότι τότε κυρίως Εκείνος είναι παρών και θα απαντήσει την κατάλληλη στιγμή.