«Οὐκ ἀρνησόμεθά σε φίλη Ὀρθοδοξία,
οὐ ψευσόμεθά σε πατροπαράδοτον σέβας.
Ἐν σοὶ ἐγεννήθημεν, ἐν σοὶ ζῶμεν, ἐν σοὶ κοιμηθησόμεθα.
Εἰ δὲ καὶ καλέσειε καιρὸς καὶ μυριάκις ὑπὲρ σοῦ τεθνηξόμεθα» (Ἰωσὴφ Βρυέννιος).
Δὲν θὰ σὲ ἀρνηθοῦμε ἀγαπημένη μας Ὀρθοδοξία,
δὲν θὰ σὲ διαψεύσουμε πατροπαράδοτη εὐσέβεια.
Στὸ ἤθος καὶ τὴν ἀλήθεια σου γεννηθήκαμε, σ’ αὐτὰ ζοῦμε καὶ μ’ αὐτὰ θὰ ἀναπαυθοῦμε.
Κι ἂν ποτὲ χρειαστεῖ, γιὰ χάρη σου ἀναρίθμητες φορὲς θὰ θυσιαστοῦμε!

Οἱ Προφήται ὡς εἶδον, οἱ Ἀπόστολοι ὡς ἐδίδαξαν, ἡ Ἐκκλησία ὡς παρέλαβεν, οἱ Διδάσκαλοι ὡς ἐδογμάτισαν, ἡ οἰκουμένη ὡς συμπεφρόνηκεν, ἡ χάρις ὡς ἔλαμψεν, ἡ ἀλήθεια ὡς ἀποδέδεικται, τὸ ψεῦδος ὡς ἀπελήλαται, ἡ σοφία ὡς ἐπαρησιάσατο, ὁ Χριστὸς ὡς ἐβράβευσεν, οὕτω φρονοῦμεν, οὕτω λαλοῦμεν, οὕτω κυρήσσομεν Χριστὸν τὸν ἀληθινὸν Θεὸν ἡμῶν, καὶ τοὺς αὐτοῦ ἁγίους ἐν λόγοις τιμῶντες, ἐν συγγραφαῖς, ἐν νοήμασιν, ἐν θυσίαις, ἐν ναοῖς, ἐν εἰκονίσμασι, τὸν μὲν ὡς Θεὸν καὶ δεσπότην προσκυνοῦντες καὶ σέβοντες, τοὺς δὲ διὰ τὸν κοινὸν δεσπότην ὡς αὐτοῦ γνησίους θεράποντας τιμῶντες καὶ τὴν κατὰ σχέσιν προσκύνησιν ἀπονέμοντες. Αὕτη ἡ πίστις τῶν Ἀποστόλων, αὕτη ἡ πίστις τῶν Πατέρων, αὕτη ἡ πίστις τῶν Ὀρθοδόξων, αὕτη ἡ πίστης τὴν οἰκουμένην ἐστήριξε.
(ἀπὸ τὸ Συνοδικὸ τῆς Κυριακῆς τῆς Ὀρθοδοξίας)
Αὐτὸ ποὺ εἶδαν οἱ προφῆτες, δίδαξαν οἱ Ἀπόστολοι, παρέλαβε ἡ Ἐκκλησία, δογμάτισαν οἱ Διδάσκαλοι καὶ μὲ τὸ ὁποῖο συμμορφώθηκε ἡ οἰκουμένη, ποὺ ἔλαμψε ἡ χάρη, ἀποδείχτηκε ἡ ἀλήθεια, χάθηκε τὸ ψέμα, θριάμβευσε ἡ σοφία καὶ βράβευσε ὁ Χριστός, αὐτὸ πιστεύουμε, διαλαλοῦμε καὶ κυρήτουμε: Τὸν Χριστὸ ὡς τὸν ἀληθινὸ Θεό μας καὶ τοὺς ἁγίους του τιμοῦμε μὲ λόγια, μὲ συγγράμματα, μὲ νοήματα, μὲ θυσίες, μὲ ναούς, μὲ εἰκόνες. Ἐκεῖνον ὡς Θεὸ καὶ δεσπότη προσκυνᾶμε καὶ σεβόμαστε, αὐτοὺς δὲ γιὰ τὸν κοινὸ δεσπότη ὡς γνήσιους πιστοὺς Του, τοὺς τιμᾶμε καὶ ἀπονέμουμε τὴν σχετικὴ προσκύνηση. Αὐτὴ εἶναι ἠ πίστη τῶν Ἀποστόλων, αὐτὴ εἶναι ἡ πίστη τῶν Πατέρων, αὐτὴ εἶναι ἡ πίστη τῶν Ὀρθοδόξων, αὐτὴ ἡ πίστη στήριξε τὴν οἰκουμένη.

…σ’ αὐτὴ τὴν πίστη νὰ θεμελιώνουμε καὶ νὰ στηρίζουμε κι ἐμεῖς τὴν ζωή μας!

Ὄχι, δὲν πιστεύουμε ὅλοι στὸν ἴδιο Θεό! Βέβαια προφανῶς ὁ Θεὸς εἶναι ἕνας, δὲν υπάρχουν πολλοὶ θεοί. Ὅμως ἡ πίστη εἶναι ἕνας δρόμος. Κι ὅταν στὴ ζωή μου ἀκολουθῶ λανθασμένο δρόμο, ὁδηγοῦμαι σὲ λάθος προορισμό, σὲ ἀδιέξοδα, στὴν ἀπώλεια! Ὁ μόνος ἀληθινὸς δρόμος εἶναι ὁ Χριστός, ἡ Ἐκκλησία, ἡ Ὀρθοδοξία. «Ἐγώ εἰμι ἡ ὁδὸς καὶ ἡ ἀλήθεια καὶ ἡ ζωή· οὐδεὶς ἔρχεται πρὸς τὸν πατέρα εἰ μὴ δι’ ἐμοῦ» (Ἰων. 14, 6).

Κυριακή τῆς Ὀρθοδοξίας – Χρόνια πολλά!