Ὁ Ἅγιος
Βαδίζει τὸν δρόμο ποὺ δὲν ἐξαρτᾶται
τόσο ἀπὸ τὴν ἄσκηση ὅσο ἀπὸ τὴν ἀγάπη.
“Μόνο ὅποιος ἀγαπάει πολὺ γίνεται ἅγιος”.
Δὲν ξέρει νὰ διατάζει, δὲν ἐπιδιώκει κάτι τέτοιο,
ἀλλὰ παρακαλεῖ, ἱκετεύει καὶ προσεύχεται.
Πιότερο μιλάει στὸ Θεὸ γιὰ τοὺς ἀνθρώπους
παρὰ στοὺς ἀνθρώπους γιὰ τὸ Θεό.
Τὸ νὰ βρίσκεται ἐκεῖ ποὺ εἶναι
μεταδίδει γύρω γαλήνη.
Τὸ νὰ ἀπουσιάζει,
δυναμώνει τὴ μνήμη τῶν ἀνθρώπων στὴν ἁγιότητα.
Καθετὶ αἰσθητὸ ποὺ κάνει
-πέρα ἀπὸ τὶς ἀφανεῖς εὐεργεσίες-
εἰκονογραφεῖ τὶς ἐνέργειες τοῦ Ἁγίου Πνεύματος…
Ξέρει πὼς πολλὰ μονοπάτια ὁδηγοῦν στὸν ἄνθρωπο:
τὸ συμφέρον, ἡ συγγένεια, ἡ φιλία,
ἡ συμπολίτευση, ἡ κοινωνία, ἡ κατάκτηση.
Μὰ ἕνας εἶναι ὁ πιὸ σίγουρος καὶ κοντινός:
Τῆς ἀγάπης καὶ τῆς θυσίας.
Εἶναι ὁ δρόμος τοῦ Χριστοῦ.
Εἶναι ὁ τύπος καὶ ἡ οὐσία
δόγματος καὶ ἤθους μαζί.
Δὲν καταδυναστεύει συνειδήσεις.
Δὲν ὑποδουλώνει ἀνθρώπους γύρω του.
Δὲν φτιάχνει καλούπια γιὰ νὰ κλείνει τοὺς ἄλλους.
Μόνο τοὺς βοηθάει
ν’ ἀνακαλύψουν τὸν ἀληθινὸ ἑαυτό τους,
τὸν ἀληθινὸ Θεό.
Ὅταν φωτίσει ἀποσύρεται διακριτικὰ
γιὰ νὰ φανεῖ ὁ Χριστὸς κι ὄχι ὁ ἴδιος…
Ἡ καρδιά του ἐκφράζει αὐτὸ ἀκριβῶς
ποὺ θὰ ἤθελες νὰ εἶχες καὶ σὺ στὸ βάθος σου:
Ἐκφράζει τὴν  ἀ λ η θ ι ν ὴ  ζ ω ὴ
ποὺ ποθεῖ κάθε  ἀ λ η θ ι ν ὸ ς  ἄ ν θ ρ ω π ο ς.