Ίλιγγος τον κατέλαβε στη σύγκριση ανάμεσα στο παρελθόν και το παρόν.
Πρώτα ελεύθερος, τώρα δούλος.
Πρώτα υιός, τώρα χοιροβοσκός.
Πρώτα χρυσοντυμένος, τώρα κουρελιάρης.
Πρώτα χορτασμένος, τώρα πεινασμένος.
Πρώτα κύριος μέσα σε εκατό υπηρέτες.
Τώρα δούλος μέσα σε μια αγέλη χοίρων!
Τι να κάνει;
Δύο λύσεις ξανοίγουν μπροστά του.
Ή πρέπει να σπάσει το κεφάλι του επάνω στους βράχους της απογνώσεως
ή ν’ ανασκουμπωθεί για να τραβήξει το μονοπάτι του γυρισμού.
Ένα ανηφορικό, δύσβατο στρατί, που μονάχα ήρωες θα μπορούσαν να το διαβούν.
Αλλά ο σημερινός υιός δεν υπήρξε μονάχα Άσωτος. Αλλά και ήρωας.
Άσωτος όταν έφευγε.
Ήρωας όταν γύριζε.
Και γύρισε…