Τρεις Ιεράρχες… Σήμερα που η εποχή μας χαρακτηρίζεται από τόσο έντονη κοινωνική αδικία, που καθένας νοιώθει «το δίκαιο να τον πνίγει» και είναι στα όρια να πάρει «το νόμο στα χέρια του». Που είναι έτοιμος να οργανωθεί και να αγωνιστεί εναντίον όλων αυτών που έμμεσα ή άμεσα τον εκμεταλλεύονται και του «ρουφάνε το αίμα», πυκνώνοντας τις τάξεις των «αγανακτησμένων». Σήμερα, λοιπόν, τι θα μπορούσαν να πουν στους ανθρώπους αυτούς της σημερινής εποχής, τρία γεροντάκια που έζησαν τόσο παλιά;
Θα έλεγα ότι οι τρεις Ιεράρχες είναι τα πιο κατάλληλα και επίκαιρα πρόσωπα για τους ανθρώπους της σημερινής εποχής. Γιατί, χωρίς υπερβολή, ανήκουν στον λεγόμενο «αντιεξουσιαστικό χώρο»! Ναι. Αντιτάχθηκαν με την κακώς νοούμενη εξουσία και δεν δίστασαν να τα βάλουν με τους ισχυρούς της εποχής τους. Για να θυμηθούμε: Ο Μέγας Βασίλειος αντιμέτωπος με τον αυταρχικό έπαρχο Μόδεστο που «απειλούσε θεούς και δαίμονες» για να αρέσει στον αιρετικό αυτοκράτορά του Ουάλη. Ο ιερός Χρυσόστομος αντιμέτωπος με την ματαιόδοξη αυτοκράτειρα Ευδοξία και τις μηχανορραφίες της για να τον εξοντώσει. Ο Γρηγόριος ο Θεολόγος αντιμέτωπος με τους πληρωμένους εγκληματίες που ήθελαν να του κλείσουν το στόμα. Κι αυτά γιατί ενοχλούσε το κήρυγμά τους, έλεγχε η ακεραιότητα του ήθους τους…
Προσπάθησαν να τους εξαγοράσουν, δεν πουλήθηκαν. Τους απείλησαν, δεν φοβήθηκαν. Τους κακοποίησαν, δεν λύγισαν! Αλλά κι ο αγώνας τους ήταν ευγενής. Δεν πήραν τα καδρόνια στα χέρια, δεν έκαναν καταστροφές, δεν επιδόθηκαν σε «πλιάτσικο», δεν φορούσαν κουκούλες! Έκαναν τον αγώνα τους επώνυμα και όχι ως «γνωστοί άγνωστοι». Γι’ αυτό και ο αγώνας τους δεν ήταν περιθωριακός αλλά ήταν στο επίκεντρο της κοινωνίας και των εξελίξεων και είχαν την εκτίμηση, τον σεβασμό και την συμπαράσταση του λαού χάριν του οποίου αγωνίζονταν!
Το μυστικό τους; Κοινό και για τους τρεις: Η ζωντανή σχέση τους με τον Χριστό και την Εκκλησία. Από κει αντλούσαν θάρρος, δύναμη, σταθερότητα, διάκριση. Η σχέση τους με τον Κύριο, άνοιγε τους ορίζοντές τους και μπορούσαν να διακρίνουν και να κρίνουν σωστά τα ανθρώπινα πράγματα, όπως το είπε ο Κύριος: «καὶ γνώσεσθε τὴν ἀλήθειαν καὶ ἡ ἀλήθεια ἐλευθερώσει ὑμᾶς» (Ιω. 8, 32) ενώ διαβεβαίωνε ότι «ἐγὼ εἰμὶ ἡ Ὁδὸς καὶ Ἀλήθεια καὶ ἡ Ζωή» (Ιω. 14, 6). Η σχέση με το Χριστό είναι σχέση με την Αλήθεια και σχέση με την μοναδική προϋπόθεση να είναι κανείς ελεύθερος!
Ας μη μας διαφεύγει ότι υπάρχουν χώροι, «κέντρα αποφάσεων», αντιλήψεις, που δεν θέλουν να έχουμε σχέση με το Θεό και την Εκκλησία του. Ειδικά δεν θέλουν οι νέοι να έχουν αυτή τη σχέση. Γιατί δεν θέλουν να είμαστε ελεύθεροι. Φοβούνται τους ελεύθερους νέους γιατί δεν είναι διαχειρίσιμοι! Γι’ αυτό και πολεμούν την Εκκλησία, το Κατηχητικό, το κήρυγμα… Την θέλουν σιωπηλή, όπως ένα μουσείο…
Να παραμείνουμε ενωμένοι με τον Κύριο και την Εκκλησία του! Για να παραμείνουμε ελεύθεροι, αλύγιστοι, ανυποχώρητοι, ασυμβίβαστοι και σταθεροί στις αρχές μας. Για να έχει νόημα και να είναι όμορφος και αποτελεσματικός ο αγώνας μας. Όπως οι τρεις Ιεράρχες…
πΒασίλειος