Μία κυρία τον ρώτησε: «Πόσο πουλάτε τα αυγά;»
Ο φτωχός πωλητής απάντησε, «0,25€ ένα αυγό, κυρία».
Του είπε: «Θα πάρω 6 αυγά για 1,25€ ή θα φύγω».
Ο φτωχός πωλητής απάντησε: «Ελάτε να τα πάρετε με την τιμή που θέλετε. Ίσως αυτό να είναι μια καλή αρχή γιατί δεν έχω πουλήσει ούτε ένα αυγό σήμερα».
Πήρε τα αυγά και έφυγε με την αίσθηση ότι κέρδισε. Μπήκε στο φανταχτερό της αυτοκίνητο και πήγε σε ένα εστιατόριο με τη φίλη της. Εκεί, παρήγγειλαν ό,τι τους άρεσε. Έφαγαν λίγο και άφησαν πολλά από αυτά που παρήγγειλαν. Στη συνέχεια πήγε να πληρώσει το λογαριασμό. Ο λογαριασμός ήταν 45€. Έδωσε 50€ και είπε στον ιδιοκτήτη του εστιατορίου να κρατήσει τα ρέστα.
Αυτό το περιστατικό ίσως φαινόταν αρκετά φυσιολογικό για τον ιδιοκτήτη, αλλά πολύ επώδυνο για τον φτωχό πωλητή αυγών.
Το θέμα είναι,
Γιατί δείχνουμε πάντα ότι έχουμε την εξουσία όταν αγοράζουμε από τους άπορους; Και γιατί γινόμαστε γενναιόδωροι σε όσους δεν χρειάζονται καν τη γενναιοδωρία μας;
Διάβασα κάπου:
«Ο πατέρας μου αγόραζε απλά αγαθά από φτωχούς σε υψηλές τιμές, παρόλο που δεν τα χρειαζόταν. Μερικές φορές τα πλήρωνε και πιο ακριβά. Ανησυχούσα για αυτήν την πράξη και τον ρώτησα γιατί το κάνει; Τότε ο πατέρας μου απάντησε: “Είναι φιλανθρωπία τυλιγμένη με αξιοπρέπεια, παιδί μου!”».
………

Βοηθάμε στην Ενορία μας περίπου 70 οικογένειες
και χρειαζόμαστε την βοήθειά σας σε μηνιαία βάση.
Χωρίς να επιβαρύνετε την οικογένειά σας,
όταν αγοράζετε πράγματα για το σπίτι σας,
αγοράστε και κάποια επιπλέον τα οποία θα φέρνετε
μέχρι τις 15 κάθε μηνός για την ενίσχυση των απόρων.
Συγκεντρώνουμε κυρίως:
ζυμαρικά, μακαρόνια, όσπρια, ρύζι, ζάχαρι και ελαιόλαδο.

Κι ας μη ξεχνάμε:
όσο κι αν εμείς είμαστε σε δύσκολη θέση
υπάρχουν πολλοί άλλοι σε δυσκολότερη!…