Στην αναστάσιμη χαρά
φυτρώνουν μέσα μας φτερά
κι αντάμα ξεκινάμε
για κάποιες χώρες μακρινές
που τόσες γνώριμες φωνές
μας προσκαλούν να πάμε.

Όλοι μαζί. Κι είν’ η φωτιά
στην τρισευδαίμονη ματιά
και λάμπει γύρω η πλάση.
Δόξα, ωσαννά στον Πλαστουργό,
που ‘ρθε με λόγο και Σταυρό
τον κόσμο ν’ αναπλάσει.

Άνοιξη μπήκε για καλά
κι η θάλασσα παιζογελά
κι ανθίζουν κήποι εντός μου.
Πλάκες, που στέκατε βαριές
στα μνήματα και στις καρδιές,
σας έσπασ’ ο Χριστός μου!

(Γ. Βερίτης – απόσπασμα)