Το πρώτο που αισθάνθηκε μέσα στο ναό ο Τελώνης ήταν η ταπείνωση.
Κι επάνω στην Ταπείνωση βρίσκει σταθερό έδαφος για το μεγάλο σκίρτημα προς τα Άνω.
Το σκίρτημα που θα τον κάνει να πραγματοποιήσει το σκοπό για τον οποίο ήρθε στο ναό.
Την Προσευχή.
———————-
Μια παράδοση αναφέρει, ότι από τα δάκρυα της μετανοίας του Δαυΐδ φύτρωσαν δυο δέντρα: Μια θρηνολογούσα Ιτιά και ένας Κέδρος, που οι θρόμβοι του γίνονται λιβάνι.
Πράγματι! Από την ειλικρινή μετάνοια πηγάζουν δυο αρετές: η Ταπείνωση, που σαν την ιτιά ζαρώνει το φύλλωμά της προς τα κάτω και η Προσευχή, που σαν το λιβάνι του κέδρου στέλνει το άρωμά της θυμίαμα στο Θεό.
Οι δυο αρετές του Τελώνη, που έλειπαν από το Φαρισαίο.
«Ὁ ταπεινών ἑαυτόν ὑψωθήσεται καί ὁ ὑψών ἑαυτόν ταπεινωθήσεται».