Το άκρον άωτον της ΠΙΣΤΗΣ.
Κάποτε υπήρχε μια φτωχή γυναίκα, η οποία όλη την ώρα, ό,τι και να της συνέβαινε κοίταζε τον ουρανό και έλεγε: “Δόξα τω Θεώ” και αισθανόταν πολύ ευγνώμων για ο,τιδήποτε.
Κάπου εκεί κοντά της όμως έμενε και ένας πλούσιος άνθρωπος. Κάθε φορά λοιπόν που περνούσε μπροστά από τό σπίτι της γυναίκας, την άκουγε να λέει: “Δόξα τω Θεώ, Ευχαριστώ Κύριε”.
Στην αρχή δεν έδινε σημασία, αλλά κάποια στιγμή, αυτό άρχισε να τον εκνευρίζει. “Πώς μπορεί αυτή η γυναίκα, τόσο φτωχή, να ευχαριστεί συνέχεια το Θεό;” αναρωτιόταν.
Μια μέρα λοιπόν, αφού ξαναπέρασε μπροστά από το σπίτι της και την άκουσε να λέει πάλι: “Δόξα τω Θεώ”, νευρίασε τόσο πολύ, που είπε στον υπηρέτη του:
– Πήγαινε στο σούπερ μάρκετ και γέμισε δύο καρότσια τρόφιμα. Πήγαινέ τα σ’ αυτή τη γυναίκα και όταν σε ρωτήσει ποιός τα στέλνε, θα της πεις ότι τα στέλνει ο διάβολος!
Αυτό, λοιπόν, έκανε ο υπηρέτης. Την επόμενη μέρα πήγε στο σούπερ μάρκετ, γέμισε δύο καρότσια με τρόφιμα, τόσο που ξεχείλιζαν και πήγε στη γυναίκα. Όταν έφτασε της χτύπησε τη πόρτα.
– Α, Δόξα τω Θεώ, ευχαριστώ Κύριε! είπε εκείνη, μόλις βγήκε έξω και αντίκρυσε τα δύο καρότσια.
– Δεν θέλετε να μάθετε, ποιός σας έστειλε τα τρόφιμα; την ρώτησε ανυπόμονα ο υπηρέτης.
– Όχι παιδί μου, δεν έχει σημασία. Όταν θέλει ο Θεός, ακόμη και ο διάβολος τον υπηρετεί!
Και παίρνοντας τα δύο καρότσια μπήκε μέσα ευτυχισμένη…

Δόξα στὸν Θεὸ γιὰ ὅλα
Μοῦ ἀναπτέρωσες πολὺ τὸ κουράγιο καὶ μὲ ἔκανες νὰ σκιρτῶ ἀπὸ χαρά, διότι, ἀφοῦ μοῦ ἀνήγγειλες τὰ δυσάρεστα, πρόσθεσες τὴ φράση, ποὺ πρέπει νὰ τὴ λέμε σ’ ὅλα ὅσα συμβαίνουν, λέγοντας· δόξα λοιπὸν τῷ Θεῷ γιὰ ὅλα. Αὐτὴ ἡ φράση εἶναι θανατηφόρο πλῆγμα γιὰ τὸ διάβολο· εἶναι πολὺ μεγάλη γι’ αὐτὸν ποὺ τὴ λέει σὲ κάθε κίνδυνο, προϋπόθεση ἀσφάλειας καὶ εὐχαρίστησης. Γιατὶ μόλις τὴν ἀπαγγείλει κανείς, ἀμέσως διασκορπίζεται τὸ σύννεφο τῆς λύπης. Μὴ παύσεις λοιπὸν νὰ τὴ λές καὶ νὰ ἀσκεῖς καὶ τοὺς ἄλλους σ’ αὐτό. Ἔτσι καὶ ἡ φουρτούνα ποὺ μᾶς βρῆκε, καὶ ἂν ἀκόμα γίνει μεγαλύτερη, θὰ μεταβληθεῖ σὲ γαλήνη· ἔτσι καὶ ὅσοι δοκιμάζονται θὰ πάρουν μεγαλύτερη ἀμοιβὴ παράλληλα πρὸς τὴν ἀπαλλαγή τους ἀπὸ τὰ δεινά. Αὐτὴ ἡ φράση ἀνάδειξε τὸν Ἰὼβ νικητή, αὐτὴ ἡ φράση ἔτρεψε σὲ φυγὴ τὸ διάβολο, καὶ ἀφοῦ γέμισε ἀπὸ ντροπὴ τὸν ἔκανε νὰ ἀναχωρήσει, αὐτὴ εἶναι ἐξάληψη κάθε ταραχῆς.
Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος (Ε.Π.Ε. 38, σελ. 351 Ἐπιστολὴ στὸν Παιάνιο ρθγ’ 193).
«Δόξα τῷ Θεῷ πάντων ἔνεκεν»
Μὲ αὐτὴ τὴ φράση ἔκλεισε καὶ ὁ Χρυσόστομος τὰ μάτια του, στὴ χειρότερη (ἀνθρώπινα) στιγμὴ τῆς ζωῆς του: Συκοφαντημένος, καθηρημένος ἀπὸ μιὰ ψευδοσύνοδο, ἐξορισμένος ἀπὸ τὴν ματαιόδοξη βασίλισσα Εὐδοξία, κακοποιούμενος ἀπὸ τοὺς στρατιῶτες στὸ δρόμο πρὸς τὴν ἐξορία!…